دو حق واجب - یک هزار سخن از حضرت علی (علیه السلام) نسخه متنی

دو حق واجب

مـِنْ واجـِبِ حـُقـُوقِ اللّهِ عـَلَى عـِبـَادِهِ النَّصـِيـحـَةُ بـِمـَبـْلَغِ جـُهـْدِهـِمْ وَالتَّعَاوُنُ عَلَى إِقامَةِ الْحَقِّ بَيْنَهُمْ. [ نهج البلاغه، خ 207، ص 684. ]

از حـقـوق واجـب خداوند بر بندگان اين است كه به اندازه توانايى خود در خيرخواهى و نصيحت بندگانش كوشش كنند و در راه برقرارى حق در ميان خود همكارى نمايند.

رابطه حقّ النّاس و حقّ اللّه

جَعَلَ اللّهُ سُبْحانَهُ حُقُوقَ عِبادِهِ مُقَدِّمَةً لِحُقُوقِهِ فَمَنْ قامَ بِحُقُوقِ عِبادِ اللّهِ كانَ ذلِكَ مُؤَدِّيًا اِلَى اْلقِيامِ بِحُقُوقِ اللّهِ. [ شرح غررالحكم، ج 3، ص 370. ]

خـداونـد مـتعال، حقوق بندگانش را مقدمه و زمينه ساز حقوق خود قرار داده است. پس آن كه حقوق بندگان خدا را ادا نمايد، حقوق الهى را نيز ادا خواهد كرد.