آفت دوستى
حَسَدُ الصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّةِ. [ نهج البلاغه، ح 209، ص 1184. ]
حسادت دوستان به يكديگر از آفات دوستى است.
رنج دورى از دوستان
لا عَيْشَ لِمَنْ فارَقَ اَحِبَّتَهُ. [ شرح غررالحكم، ج 6، ص 384. ]
كسى كه از دوستانش جدا مى شود، آسايش ندارد.