هدف وسيله را توجيه نمى كند
اَتَأْمُرُونّى اَنْ اَطْلُبَ النَّصْرَ بِالْجَوْرِ فيمَنْ وُلّيتُ عَلَيْهِ! وَاللّهِ لا اَطُورُ بِهِ ما سَمَرَ سَميرٌ...! لَوْ كانَ الْمالُ لى لَسَوَّيْتُ بَيْنَهُمْ فَكَيْفَ وَ اِنَّما الْمالُ مالُ اللّهِ. [ نهج البلاغه، خ 126، ص 389. ]
آيـا مـرا فـرمان مى دهيد كه در قلمرو زمامدارى خود پيروزى را با ستم كارى بدست آورم! بخدا سـوگـند هرگز چنين كارى نمى كنم مادامى كه شب و روز پشت سر هم مى آيند و مى روند و اگر مـال از آن مـن بـود، هـمـه مـردم را در تـقـسـيـم آن مـسـاوى مـى گـرفـتـم، چـه رسـد بـه ايـن كـه مال قطعاً مال خداست.
بينش ستمگران
وَ يَسيرُونَ فِى الشَّهَواتِ، اَلْمَعْرُوفُ فيهِمْ ما عَرَفُوا وَالْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ ما أَنْكَرُوا. [ نهج البلاغه، خ 87، ص 219. ]
|سـتـمـكـاران| بـه شـبـهـت هـا كـار مى كنند و به راه شهوت مى روند، معروف چيزى است كه خود بشناسند و منكر آن است كه خود زشت بشمارند.