فلسفه بعثت
بـَعـَثَ اللّهُ سـُبـْحانَهُ مُحَمَّداً رَسُولَ اللّهِ "صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ" لاِِنْجازِ عِدَتِهِ وَ تَمامِ نُبُوَّتِهِ، مَأْخُوذاً عَلَى النَّبِييِّنَ ميثاقُهُ، مَشْهُورَةً سِماتُهُ، كَريماً ميلادُهُ. [ نهج البلاغه، خ 1، ص 35. ]
خـداونـد سـبـحـان بـراى وفـاى بـه وعـده و اكـمـال ديـن خـود، مـحـمـد "ص" رسـول خـويـش را مـبـعـوث سـاخـت. در حالى كه از همه پيامبران براى بشارت به آمدنش پيمان گرفته شده بود با سيماى معروف، و سرزمينى گرانمايه.
پيامد پيمان شكنى
اَلْغَدْرُ يُضاعِفُ السَّيِّئاتِ. [ شرح غررالحكم، ج 1، ص 170. ]
پيمان شكنى گناهان را چندين برابر مى كند.