سستى بنياد هرزگى - یک هزار سخن از حضرت علی (علیه السلام) نسخه متنی

سستى بنياد هرزگى

اَلْفُجُورُ دارُ حِصْنٍ ذَليلٍ لا يَمْنَعُ اَهْلَهُ وَ لا يُحْرِزُ مَنْ لَجَاءَ اِلَيْهِ. [ نهج البلاغه، خ 156، ص 494. ]

هـرزگـى جـايـگـاهى سست و فرو ريخته است كه اهلش را حراست نكند و بر پناهندگانش آغوش نگشايد.

اولياى خدا و سكوت در برابر گناه

اِنَّ اللّهَ تـَبـارَكَ وَ تـَعـالى لَمْ يـَرْضَ مـِنْ اَوْلِيـائِهِ اَنْ يـُعـْصـى فـِى الاَْرْضِ وَ هـُمْ سـُكـُوتٌ مُذْعَنُونَ. [ نهج السعاده، ج 2، ص 226. ]

همانا خداوند از اولياء خود نپسنديده است كه در زمين گناه انجام گيرد و آنها همچنان ساكت و آرام باشند.