گزارشي از مراسم عزاداري امام حسين عليه‏السلام در بنگلادش - گزارشی از مراسم عزاداری امام حسین (ع) در بنگلادش نسخه متنی

گزارشي از مراسم عزاداري امام حسين عليه‏السلام در بنگلادش

عليرضائي

! اسلام، در ميان مردم بنگلادش علي‏رغم تلاش گسترده دشمنان، همچنان بالنده و به صورت بنيادين وجود دارد به گونه‏اي كه مظاهر آن را مي‏توان در برگزاري اعياد اسلامي، نماز جمعه و جماعات ديگر به صورت چشمگيري مشاهده نمود. بنگلادش سرزميني بكر و دست نخورده و با زمينه فعاليت بسيار مستعد مي‏باشد كه فرق اسلامي اعم از شيعه و سني بدون هيچ مشكلي كنار يكديگر زندگي مي‏كنند. گرچه تلاش‏هايي براي ايجاد تفرقه بين آن‏ها صورت مي‏گيرد، ولي چندان كارساز نيست. دليل اين امر علاقه‏مندي خاصي است كه مردم مسلمان بنگلادش به اهل بيت عليهم‏السلام دارند؛ علاقه‏اي كه در ساير كشورهاي مسلمان اهل سنت، به اين شدت وجود ندارد. جالب است بدانيد كه اكثر نام‏هاي مردم اين سرزمين، نام ائمه اطهار عليهم‏السلام مي‏باشد. مراسم عزاداري حضرت سيدالشهداء عليه‏السلام حتي توسط براداران و خواهران اهل سنت نيز برگزار مي‏گردد. اين‏جانب كه جهت سخنراني در ايام عزاداري (در سال 1374) همراه با كاردار سفارت جمهوري اسلامي ايران، بنا به دعوت برادران اهل سنت به شهر هوبي گنج عزيمت كرده بوديم، ديدم نحوه عزاداري شباهت زيادي به سينه‏زني در ايران دارد؛ حتي زن‏ها با

تشكيل مراسم عزاداري جداگانه، مصيبت‏هايي را كه بر اهل بيت امام حسين عليه‏السلام وارد شده بود، بازگو مي‏كردند و سينه مي‏زدند.

وقتي در جمع آنان حضور يافتيم، يكي از خانم‏ها مرثيه مربوط به حضرت سكينه را مي‏خواند و زنان ديگر سينه مي‏زدند. بعضي از برادران و جوانان نيز در اثر سينه‏زدن بي‏حال و بي‏هوش شده بودند به گونه‏اي كه من فكر كردم تمام آن‏ها شيعه هستند ولي بعدا متوجه شدم كه اصلاً در ميان اين‏ها شيعه وجود ندارد و همگي از برادران اهل سنت مي‏باشند. مردم اين شهر سنگ يادبود و مزاري به نام امام حسين عليه‏السلام درست كرده بودند كه براي زيارت به آن‏جا مي‏رفتند و به احترام آن مزار، پاها را برهنه مي‏كردند. حتي در اطراف آن نيز پابرهنه بودند و معتقد بودند اين مزار قداست خاصي دارد كه بايد حرمت آن را حفظ كرد. اين جانب حدس قوي مي‏زنم كه مردم اين منطقه و ساير مناطقي كه اين‏گونه مراسم در آنجا برگزار مي‏شود، زماني شيعه بوده و يا حداقل آباء و اجداد آنان شيعه بوده‏اند؛ در ميان آنان افرادي را ديدم كه به خاطر ايام عزاداري، لباس مشكي بر تن داشتند و بسياري از مردم نيز پارچه‏هايي را كه در مزار (يا به گفته خودشان امام‏باره) آويزان بود، به عنوان تبرك لمس مي‏كردند.

برگزاري مراسم عزاداري در شهر مانيك گنج:

در اين شهر، پير و مرشد معروف به نام شاه مخلص الرحمان همه ساله در ايام ماه محرم دسته‏هاي عزاداري را كه بالغ بر ده‏ها هزار نفر مي‏شوند به راه مي‏اندازد؛ عزاداران با در دست گرفتن علم و كتل به صورت راهپيمايي در خيابان‏هاي شهر به عزاداري مي‏پردازند. با ديدن اين صحنه، تقريبا تمامي مردم به خيابان‏ها ريخته و نظاره‏گر اين مراسم مي‏شوند. در پايان مراسم راهپيمايي، همه مردم در يك ميدان بسيار بزرگي اجتماع نموده و به سخنان متعدد گوش فرا مي‏دهند.

در سال 1375 جناب آقاي شاه مخلص الرحمان از اين جانب جهت شركت و سخنراني در آن مراسم دعوت به عمل آورد كه همراه با بعضي از دوستان خانه فرهنگ و سفارت جمهوري اسلامي به اين شهر مسافرت نموديم كه در هنگام حضور در جمع عزاداران، مورد استقبال شديد ايشان و برادران عزادار اهل سنت قرار گرفتيم. پس از پايان سخنراني نيز مردم با تكان دادن دست ابراز احساسات و علاقه مي‏كردند.

در سال 1376 نيز به همين مناسبت از طرف رايزني فرهنگي دعوت به عمل آوردند كه همراه دوستان در آن مراسم شركت كرديم. علاوه بر شهر مانيك گنج در يك بخش بسيار مهم اين شهر، از طرف پير دعوت شديم. در روز عاشورا اهالي تمام روستاهاي اطراف در اين بخش گرد هم آمدند و به ترتيب در مقابل جايگاه خاصي كه براي پير درست كرده بودند، به عزاداري و سينه‏زني پرداختند. آن‏ها آنچنان با شور و هيجان و احساسات سينه مي‏زدند كه انسان را به تعجب وا مي‏داشت. نكته جالب توجه اين بود كه در اين ميدان، عزاداران صحنه پرپر شدن فرزندان و اصحاب امام حسين عليه‏السلام را به نمايش درآورده و مردم آنان را به جاي ديگر منتقل مي‏كردند. بعد از رفتن آن‏ها دسته‏اي از روستاي ديگر مي‏آمدند و همين صحنه مجددا تكرار مي‏شد. بنده بسيار متأسفم كه چرا اين صحنه‏ها را فيلم‏برداري نكرديم؛ چون هر چه گفته شود حق مطلب بازگو نشده و واقعا آن مراسم ديدني است و انسان تعجب مي‏كند كه چگونه مردم اين كشور دور افتاده آن‏هم برادران اهل سنت، اين چنين به امام حسين عليه‏السلام علاقه‏مند بوده و آن حضرت در ميان قلوب آن‏ها نفوذ كرده است.

لازم به ذكر است كه روز عاشورا در بنگلادش تعطيل رسمي است؛ رئيس جمهور و نخست وزير به مناسبت روز عاشورا پيام مي‏دهند كه در رسانه‏هاي كشور و راديو و تلويزيون پخش مي‏گردد؛ در طول روز عاشورا سخنرانان و خطبا از برادران اهل سنت در صدا و سيما به ايراد سخنراني مي‏پردازند و بدين‏وسيله مردم را از فضايل آن حضرت آگاه مي‏سازند. اگرچه مردم اين كشور چندان اطلاعي از فلسفه قيام امام حسين عليه‏السلام ندارند، ولي چون اكثريت قاطع آن از برادران اهل سنت مي‏باشند، قطعا اجراي چنين برنامه‏هايي پرثمر و مفيد خواهد بود. وجود چنين پير و مرشدهايي نيز در تبليغ و ترويج اين مراسم بسيار ثمربخش مي‏باشد و بايد از وجود اين‏ها بيش‏ترين بهره‏ها را جست؛ اما متأسفانه در اين زمينه برنامه‏ريزي نشده و اميد مي‏رود مجمع جهاني اهل بيت عليه‏السلام با همكاري رايزني فرهنگي بتواند قدم مؤثري بردارد. ان‏شاءالله.