فاطمه وثوقي مقدمه مردم قبل از اسلام در يك مرتبه پايين انساني زندگي ميكردند و دائماً در حال جنگ و جدال با يكديگر بودند، تا اينكه نور اسلام بر دلهاي تاريك آنها تابيد و حيات طيبه را براي آنها به ارمغان آورد. از آن روز تاكنون دشمنان دين و بشريت، از راههاي گوناگون به مقابله با اسلام پرداخته و در صدد انحراف مسلمين بودهاند. در عصر حاضر هم با تهاجم فرهنگي غرب و صهيونيسم و ضعيف جلوه دادن دين به دست روشنفكران بيمار و نيز به وسيله تجمل گرايي، هويت اصلي مسلمانان را مورد هجوم قرار دادهاند. مقاله حاضر با ذكر نكاتي از آثار منفي تجمل در اسلام و جامعه و... به بررسي آن پرداخته تا گوشهاي از راههاي تهاجم فرهنگي دشمن را نشان دهد و ضمن آگاهي دادن از عواقب سوء تجمل گرايي و زيانهاي جبرانناپذير يا صعب العلاج آن، توجه خردمندان جامعه را به نيرنگهاي جديد دشمن جلب كند و ضمن ياد آوري توجه اسلام به زندگي دنيايي مسلمانان به ياد آورد كه دنيا محل زندگي موقت ميباشد. خوشيهاي آن موقت و گذرا است و آنچه زندگي واقعي تلقي ميشود، زندگي ابدي، راحت و هميشگي آخرت ميباشد. در اين باره قرآن ميفرمايد: «المال و البنون زينة الحياة الدّنيا و الباقيات الصّالحات خير عند ربّك ثواباً و خير املا»1 مال و فرزندان زينت حيات دنيايي هستند و (ليكن) اعمال صالح كه تا قيامت باقي است (مانند نماز، تهجد و ذكر خدا و صدقات جاري چون بناي مسجد و مدرسه و موقوفات و خيرات در راه خدا)، نزد پروردگار بسي بهتر و عاقبت آن نيكوتر است.
جايگاه تجمل در اسلام
دين مبين اسلام در عين حال كه به زندگي دنيايي انسان توجه دارد و خداوند متعال وسايل رفاه و آسايش او را در دنيا فراهم آورده است، مسلمانان را به عدم افراط و تفريط در اين زمينه فراخوانده و به يك زندگي معتدل و خوب دعوت ميكند.وقتي كه انسان زمام نفس خود را در دست گرفت، بر او لازم است كه حقوق جسماني خود را نيز بشناسد و از زيباييهاي زندگي كه خداوند براي او حلال كرده، كه شامل تمام لذات و مظاهر زندگي است و مزاج انسان سالم و معتدل طالب آنها است، بي تفاوت نباشد، حتي براي نياز جسمي ارزش قائل شده و دستور ميدهد كه در صورت ضرورت، افرادي كه چيزي براي خوردن ندارند تا زنده بمانند براي ادامه حيات از گوشت ميته بخورند. در حالي كه گوشت ميته براي افراد عادي حرام است!انسان فطرتاً كمال جو و زيبايي دوست ميباشد. بر همين اساس، اسلام ضمن اعتراف به اين مسأله و نيازمنديهاي ديگر زندگي كه در طبيعت انسان نهاده شده، آنها را با ميل به ترقي كه اين ميل نيز در طبيعت انسان ريشه دارد معارض نميداند. «گوستاولوبن» وزير سابق فرانسه در كتاب «تاريخ تمدن اسلامي» مينويسد:«تاكنون هيچ مردمي مانند مردم جزيرة العرب ديده نشده كه در مدتي كوتاه و اندك، بتواند به اين حد از تمدن نائل شود»2. اين پيشرفت سريع مسلمين در صدر اسلام، نشانه اهميت دادن اسلام به زندگي دنيايي مسلمانان است. اما نظر اسلام اين است كه با ابزارهاي ترقي به ترقي نهايي كه همان هدف خلقت انسان است برسند و آن، تأمين رفاه زندگي ابدي در كنار زندگي دنيايي است. اينك زيبايي و تجمل را در اسلام بررسي ميكنيم.
فرق است بين زيبايي و تجمل
زيبايي غير از تجمل ميباشد و در اسلام جايگاه مثبتي دارد. به عنوان مثال، اسلام نظافت را نوعي زيبايي ميداند و به آن سفارش ميكند، زيرا در اثر مراعات نظافت زندگي انسانها در صفا و آرامش خواهد بود. اما تجمل كه ناشي از زياده خواهي و اسراف ميباشد، افراد جامعه را به ورطه سقوط ميكشاند و موجب از بين رفتن شخصيت والاي انسان ميشود. دشمنان اسلام نيز دقيقاً از اين همين راه، يعني با نشان دادن تجمل به عنوان يك نياز در جامعه. ايجاد وابستگي ميكنند و ملتها را ـ به خصوص ملتهاي مسلمان را ـ به سقوط و تباهي ميكشانند.
لطفا منتظر باشید ...
