آيا زگيل بايد درمان شود؟

زگيل چيست و چه انواعي دارد؟

زگيل رشد غير سرطاني پوست به علت عفونت ويروسي در لايه فوقاني پوست با غشاهاي مخاطي است. ويروسهايي كه باعث به وجود آمدن زگيل مي‌شوند مربوط به خانواده‌اي از ويروسهاي به نام پاپيلوماي ويروس انساني هستند.

ظاهر يك زگيل بستگي به محل پيدايش آن دارد. زگيل ها معمولا به رنگ پوست بوده و در لمس زبر و ناصاف هستند اما گاهي هم مي توانند تيره يا صاف و هموار باشند. انواع مختلف از زگيل وجود دارد كه عبارتند از: زگيلهاي صاف، زگيلهاي كف پا، زگيلهاي صاف، زگيلهاي تناسلي.

زگيل معمولي:

اين نوع زگيل معمولا اطراف ناخن، روي انگشتان و پشت دست ديده مي شوند. اين نوع زگيل‌ها بيشتر در نواحي‌اي كه در پوست خراشيدگي ايجاد شده است( مثلا به دنبال جويدن ناخنها يا كندن گوشه هاي ناخن) به وجود مي‌آيند.

زگيل‌هاي پا:

اين زگيلها كه معمولا در كف پا ايجاد مي‌شوند و به تعداد زياد و دسته دسته به وجود مي‌آيند، زگيلهايي موزائيكي خوانده مي‌شوند. بيشتر زگيلهاي كف پا( بر خلاف زگيلهاي معمولي) به سمت خارج پوست برجسته نمي‌شوند. زيرا فشار حاصل از راه رفتن روي كف پا، باعث صاف و پهن شدن آنها شده و آنها را به داخل پوست فشار مي دهد. در سطح اين نوع زگيلها اكثرا نقاط سياهي ديده مي‌شود كه همان عروقي خوني است كه تغذيه آنها را به عهده دارند.

زگيلهاي كف پا ممكن است دردناك باشند مثل اينكه سنگي در كفش قرار گرفته باشد.

زگيلهاي مسطح:

اين زگيلها از زگيلهاي ديگر كوچك تر بوده، سطحي هموارتر دارند و اكثرا به تعدا زياد ايجاد مي‌شوند (20 تا 100) . ممكن است هر جايي از بدن را درگير كنند ولي در كودكان بيشتر روي صورت به وجود مي‌آيند. اين زگيلها در بزرگسالان بيشتر اوقات در آقايان، در نواحي رويش ريش و در خانمها روي ساق پا پيدا مي‌شود. احتمالا صدمه ديدن پوست هنگام تراشيدن موهاي آن ناحيه علت ايجاد اين پديده است.

زگيل تناسلي:

اين زگيل ها شكل شايع نگران كننده اي در بالغين به شمار مي روند و اكثرا كوچك و صاف هستند. ولي مي‌توانند باريك و بلند هم باشند. اين زگيلها نرم بوده و برخلاف بقيه زگيلها زبر و پوسته پوسته نيستند. زگيلهاي تناسلي ممكن است، داخل مهبل يا گردن رحم در خانمها، اطراف معقد و يا داخل راست روده را گرفتار كنند.

ويروس‌هايي كه عامل زگيلهاي تناسلي هستند به ندرت باعث زگيلهاي دست يا پا مي‌شوند، ولي مي‌توانند باعث پديد آمدن زگيلهايي در دهان شوند. به نظر مي‌رسد زگيلهاي تناسلي با سرطانهاي ناحيه تناسلي مرتبط مي‌باشند.

علت ابتلا به زگيل چيست؟

زگيلها مي‌توانند از شخصي به شخص ديگر، گاهي بطور غير مستقيم از طريق وسايل آلوده منتقل شوند. از اولين تماس با ويروس تا زماني كه زگيل آنقدر بزرگ شود كه با چشم قابل ديدن باشد، معمولا چندين ماه طول مي‌كشد. خطر ابتلا به زگيلهاي دست، پا و زگيلهاي صاف كم است.

به نظر مي‌رسد كه زگيلهاي تناسلي بيشتر واگيردار باشند. معمولا چندين ماه طول مي‌كشد. خطر ابتلا به زگيلهاي دست، پا و زگيلهاي صاف كم است.

به نظر مي‌رسد كه زگيلهاي تناسلي بيشتر واگيردار باشند. بنابراين لازم است تدابيري به كار برده شود كه از انتقال زگيلهاي تناسلي از بيمار به همسر او جلوگيري شود.

برخي از مردم، به علت ضعف ايمني نسبت به اين ويروس، هر بار كه با ويروس زگيل تماس پوستي داشته باشند مبتلا به ضايعات جديد مي‌شوند. اگر پوست به هر شكل آسيب ببيند، ويروسها راحت تر زگيل ايجاد مي‌كنند.

به همين دليل كودكاني كه ناخن خود را مي جوند يا گوشه‌هاي ناخن خود را مي‌كنند بيشتر مبتلا به زگيل مي‌شوند، برخي نيز بيشتر از بقيه مبتلا به زگيل مي‌شوند. همچنين بيماراني كه سيستم ايمين ضعيفي دارند بيشتر مستعد عفونت با ويروسهاي زگيل هستند.

ضرورت درمان زگيل تا چه اندازه است؟

در كودكان، معمولا زگيل، بدون درمان و پس از طي دوره‌اي چند ماهه تا چندين ساله ناپديد مي‌شود. با اين وجود، از آنجا كه احتمال گسترش زگيل به ساير نواحي بدن فرد مبتلا و يا انتقال آن به افراد ديگر وجود دارد، درمان زگيل منطقي به نظر مي‌رسد.

بويژه هنگامي كه زگيلهاي باعث ناراحتي يا درد شوند، درمان ضرورت مي‌يابد. در زگيلهاي تناسلي مزمن، احتمال ابتلا به سرطان پوست تا حدودي افزايش پيدا مي‌كند.

همچنين در خانمهاي مبتلا به زگيلهاي تناسلي، احتمال ابتلا به سرطان گردن رحم بيشتر است. به همين دلايل، همه بالغين مبتلا به زگيل تناسلي بايد تحت درمان قرار گيرند. تمامي خانمهاي مبتلا به زگيل تناسلي حتي پس از درمان بايد بطور منظم آزمون پاپ اسمير را انجام دهند.