همه انواع موسيقيهايى كه تا بدين جا درباره آن سخن گفتيم, از نوع موسيقى يك صوتى و ساده بود. در اين صفت موسيقى اصيل و سنتى ايران با نغمات روستايى هيچ گونه تفاوتى ندارند, زيرا علم هماهنگى يا هارمونى در هيچ كدام تحقق ندارد, بلكه صرف نغمات است كه به وسيله يك ساز يا چند ساز, به صورت تكنوازى ياهمنوازى اجرا مى شود. هارمونى (يا علم هماهنگى) در حقيقت حفظ تناسب صوتها براساس قواعد علمى است. اين بخش را آهنگسازان اواخر عصر قاجار و دوره پهلوى از غربيان آموختند و اندك اندك در موسيقى ايران رواج دادند. مى توان گفت كه موسيقى نظامى ايران, نخستين موسيقى است كه در كشور ما براساس علم هماهنگى و به صورت اركسترى به اجرا در آمد اركستر نظامى داراى سه نوع ساز چوبى, مسى و ضربى است كه اگر سازهاى زهى را به آن بيفزاييم, اركستر كاملى خواهيم داشت كه قادر به اجراى انواع نمونه هاست.چون بناى ما در اين نوشته اختصار است, به ياد كرد نمونه هايى از موسيقى التقاطى پرداخته, سخن را به پايان مى بريم. البته لازم است كه درنامگذارى اين نوع از موسيقى به التقاطى, ياد آور شويم كه مسأله اصلى همين دخالت هارمونى در موسيقى تك صدايى ايران كه به واسطه آن استفاده از سازهاى خارجى (به دليل صدادهى دقيق آنها به جهت اندازه گيرى معين و استانداردشان) باب گرديد و برخى از ويژگيهاى موسيقى بومى مثل (يك چهارم پرده) و به كنارى نهاده شد. اين نوع از موسيقى چه در سالهاى پيش از انقلاب و چه پس از انقلاب رايج ترين و شايع ترين و مورد استفاده ترين نوع موسيقى در ايران بوده است. انواع مشهور آن در رسانه هاى ما عبارت بوده از:
لطفا منتظر باشید ...
