موضوع شناسی موسیقی نسخه متنی

6 . ظاهر برخى آيات و روايات:

الف. غنا را از جنس كلام و محتواى لهوى و باطل مى نماياند; مانند آيات كريمه: (واجتنبوا قول الزور), (ومن الناس من يشترى لهو الحديث ليضل عن سبيل اللّه)و

احاديثى كه از ابو بصير و مهران بن محمد, از امام صادق(ع) ذيل اين آيات نقل شده, حكايت از اين دارد كه غنا, يكى از مصاديق آنهاست.

ب. غنا را از جنس صوت و قالب لهوى و باطل مى نماياند, مانند آيه كريمه: (واستفزز من استطعت منهم بصوتك)

ابن عباس ومجاهد (صوت شيطان) را ذيل آيه, جزء غنا و آلات موسيقى معنى كرده است.

7 . برخى از كارشناسان و آشنايان بامقوله هنر و غنا, قالب و محتوا(صوت و كلام) را مشتركاً غناء مى دانند, نظر حضرت عالى در اين خصوص چيست؟

8 . اگرمحتوا در غناى حرام, مستقلاً و يا مشتركاً (با صوت) مورد نظر باشد, آيا بين نظم (شعر, غزل, سپيد, نو ) و يا نثر (دكلمه, ) لهوى تفاوتى وجود دارد؟

9 . اگر محتوا در غناء مستقلاً و يامشتركاً(با صوت) مورد نظر باشد, آيا فارسى, عربى, انگليسى و يا لهجه هاى محلى خاص و بودن در اين محتوا اثر دارد؟

10 . به فرض ياد شده, آيا براى مخاطبى كه آشنا با زبان (محتوا) نباشد, صدق حرام صحيح است؟ (يعنى اگر كلام يك آهنگ خارجى, لهو و لغو باشد, براى مخاطبى كه آن را نمى فهمد حرام است, يا نه؟).