جلوه‏هايي از قدرت زنان در مشاركت «گفتگويي با چند تن از بانوان فعال در عرصه‏هاي اجتماعي» - جلوه هایی از قدرت زنان در مشارکت نسخه متنی

جلوه‏هايي از قدرت زنان در مشاركت «گفتگويي با چند تن از بانوان فعال در عرصه‏هاي اجتماعي»

شهلا اختري

صداي تيك تيك ساعت در چهارديواري خانه پيچيده است. زمان به جلو مي‏تازد، اما گويي او از راه وا مانده است. همه كارهاي خانه را انجام داده؟ بله، اما هر چه مي‏كند، باز هم تك و توكي كار اين ور و آن ور مانده؛ خسته است، از تكرار، از دور زدن. احساس مي‏كند تواناييهايش در تكرار مكررات گم مي‏شود، هرز مي‏رود و كسي نمي‏فهمد كه او «مي‏تواند» ... بيش از اينها «مي‏تواند»، اما ... اما اين دايره بسته است!

آگاهي از قدرت نهفته در دستان پرتوان زنان، زماني كه براي از بين بردن يك مشكل تلاش مي‏كنند يا به قصد ايجاد شرايط بهتري، مصمم در راهي گامي مي‏نهند و يا كمك به همنوعان را به عنوان يك هدف انتخاب مي‏كنند، متأسفانه هنوز جنبه عام نيافته است. مهمتر آنكه ميليونها زن پرتوان ما نيز خود هنوز باور نكرده‏اند كه مي‏توانند در كارهاي روزمره خويش براي اعتلاي خانه و خانواده، جامعه را نيز از تواناييهايشان بهره‏مند سازند. اگر چه برخي آغاز كرده‏اند؛ در اشكال مختلف، اما با يك هدف مشترك ... شايد معرفي اينان چراغ راهي براي ديگران باشد.

با اين انگيزه با چند تن از بانوان فعال در عرصه‏هاي فرهنگي با اهداف عام‏المنفعه و مردمي گفتگو كرديم.

خانمها فاطمه اكبري، سرور حسني و فرخنده گوهري مسؤولين شوراي زنان شهر سالم (منطقه شهرري)، خانم شمسي سپيدپر مسؤول كانون بانوان بازنشسته فرهنگي تهران و خانم فاطمه زماني‏نيه، مسؤول بنياد خيريه فاطمه زهرا(س) و از مدرسه‏سازان بنام كشور. اينها هر كدام قصه‏اي خواندني در كتاب «مشاركت» زنان اين مرز و بوم دارند، مشاركتي حقيقي.

انفاق علم و دانش

خانم فاطمه زماني در بين خيرين مدرسه‏ساز كشور، نامي آشناست. از نزديك با زني كوتاه‏قامت و ريزجثه روبه‏رو مي‏شوي كه زباني گرم دارد با يك دنيا خاطره از خطر كردن، به دل مشكلات تاختن و همچنان مهربان ماندن.

مي‏دانيم كه خانم زماني تاكنون باني ساخته شدن صدها مدرسه بوده است و

ميليونها زن پرتوان ما نيز خود هنوز باور نكرده‏اند كه مي‏توانند در كارهاي روزمره خويش براي اعتلاي خانه و خانواده، جامعه را نيز از تواناييهايشان بهره‏مند سازند.

هزاران خانه سرد فقر با تلاشش گرم و روشن شده است. مي‏دانيم در حالي كه حدود 55 سال دارد 40 سال از عمر خود را صرف امور خيريه كرده است ... و «چهل»، عدد بلوغ و رشد است ...

مي‏گويد: در خانه ما به روي مردم نيازمند هميشه باز بود و من از بچگي شاهد بودم كه چگونه مردم با دلي شكسته به منزلمان مي‏آمدند و دلشاد و راضي بيرون مي‏رفتند. البته ما از نظر مادي شرايط مطلوب و استطاعت كمك به مردم را داشتيم و پدر و مادرم اين كار را همچون يك وظيفه انجام مي‏دادند. يادم است روزي در دوران كودكي، به نظرم صبح عاشورايي بود از مادرم پرسيدم: مادر چطور مي‏شود وقف شد؟

مادرم گفت: منظورت چيست؟

گفتم: يعني مثلاً چطور مي‏شود ديگ غذايي شد و شكم نيازمندان را سير كرد؟

مادرم كه زن فاضل، شاعر و عاقلي بود در جواب گفت: دخترم، هر كس يك جوري مي‏تواند خودش را وقف كند، يك نفر

مي‏تواند اموالش را وقف كند، ديگري روحش را، ولي توجه كن كه يك ديگ غذا فقط يك كار انجام مي‏دهد و آن سير كردن شكم آدمهاست. اما يك وجود باارزش و يك ذهن پربار مي‏تواند صدها كار انجام دهد. مغز و قلم و فكر تو مي‏تواند هزاران كار انجام دهد.

اين پاسخ مسيرم را در زندگي تعيين كرد. چنانچه در اولين انتخابها مدرسه‏سازي را به عنوان شاخص‏ترين كار در اين مسير انتخاب كردم. ثمره اين تلاش و كوشش ساختن بيش از 1506 مدرسه در جاهاي مختلف كشور است. من معتقدم كه با ساختن يك كلاس درس، درهاي 50 سلول زندان بسته مي‏شود.

با خانم زماني در مركز پيش‏دانشگاهي حضرت خديجه(س) در شهرري ملاقات داشتيم. در كنار اين مركز، يك مدرسه راهنمايي با نام حضرت زينب(س) و يك دبيرستان به نام حضرت فاطمه زهرا(س) نيز وجود دارد كه او باني ساخت هر سه است، با هزاران مشكل، با هزاران بيم و اميد. او ادامه مي‏دهد:

زمين اين مدارس، منطقه‏اي مخروبه و كثيف بود، يك زباله‏داني كه مردم در آن شاهد رد و بدل كردن مواد مخدر يا استعمال آن بودند. قبل از اينكه اين مكان را براي مدرسه‏سازي به ما بدهند خواب آن را ديده بودم، و تنها به خواست و قدرت الهي اين مدرسه‏ها در همان مكان ساخته شد كه ان شاءاللّه‏ در پشت ساختمان اين مدارس نيز ساخت مركز فرهنگي تفريحي حضرت سيدالشهداء را براي جوانان محروم اين منطقه آغاز كرده‏ايم كه آن را نيز با همت و كوشش افراد خير به پايان خواهيم رساند. اولين مركز پيش‏دانشگاهي كه در دولت‏آباد ساخته شده، همين مركز پيش‏دانشگاهي دخترانه حضرت خديجه(س) است كه از افتتاح آن دو سال مي‏گذرد و ساخت آن 8 ماه طول كشيده است. دبيرستان دخترانه كار و دانش حضرت زينب نيز 11 ماه طول كشيد و مدرسه راهنمايي دخترانه حضرت فاطمه نيز 7 سال است كه در اين منطقه شروع به كار كرده است. در اداره اين مدارس نيز سعي مي‏كنيم كه از بهترين مدرسان، بهترين وسايل آموزشي و در محيطي شاد و مناسب با روحيه و سن و سال بچه‏ها استفاده نماييم. از مهمترين كارها تشكيل تعاوني دانش‏آموزي در اين مدارس است كه شايد اولين در نوع خود در سراسر كشور

باشد. بچه‏ها با 50 تومان در اين تعاونيها عضو مي‏شوند و سود سرمايه‏گذاري پولشان را مي‏گيرند. هدف اين است كه آنها از اين طريق با كار گروهي، بازاريابي و مشاركت آشنا شوند.

خانم زماني ادامه مي‏دهد:

مجتمع فرهنگي، ورزشي سيدالشهداء را نيز كه در محوطه 4000 متري پشت ساختمان اين مدارس و مركز پيش‏دانشگاهي حضرت خديجه(س) است در 4 طبقه پي‏ريزي كرده‏ايم كه مخصوص تشكيل دارالقرآن، كتابخانه، كلاسهاي كار و دانش، زمين ورزش و ... براي جوانان اين منطقه است. براي اين مجتمع تاكنون 400 ميليون تومان از طريق كمكهاي مردمي خرج كرده‏ايم و براي اتمام آن به 400 ميليون تومان ديگر نياز داريم. ولي مطمئنا به خواست خدا و فاطمه زهرا(س) آن را به اتمام مي‏رسانيم.

خانم زماني تاكنون باني ساخته شدن صدها مدرسه بوده است و هزاران خانه سرد فقر با تلاشش گرم و روشن شده است.

مدرسه‏سازي تنها كار خانم زماني نيست و رسيدگي به ايتام و خانواده‏هاي بي‏سرپرست نيز از ديگر دغدغه‏هايش است. تاكنون با كمك افراد خير، بيش از 3580 خانه براي خانواده‏هاي بي‏سرپرست يا بدسرپرست ساخته شده است. در اين باره نيز مي‏گويد:

تمام تلاش ما براي حفظ كرامت و احترام اين خانواده‏ها شده است. هيچ وقت اجازه نداده‏ام كه پولي را كه از اين طريق دريافت مي‏كنند دستي بگيرند، يك حساب بانكي براي آنها باز مي‏شود تا مادر وقتي همراه با فرزند خود به بانك مي‏رود، فرزندان احساس كنند كه مادرشان حقوق دريافت مي‏كند. همين طور اغذيه و اطعام را به خانه‏ها نبرده بلكه مادرها همان طور كه براي خريد بيرون مي‏آيند در محلي كه به آنها اطلاع داده مي‏شود مراجعه و كمكها را دريافت مي‏كنند.

خانم زماني ادامه مي‏دهد: وقتي تمام اين تلاشها و خدمات ديگر با ياد خدا، توكل به او و عشق به او باشد نه براي انسان

خستگي، نه تشنگي و نه گرسنگي به بار نمي‏آورد تنها لذت و غرق شدن در درياي لايزال محبت حق تعالي ثمره اين كوششهاي شبانه‏روزي است.

از خاطراتش چنين مي‏گويد: من دو بار خدمت حضرت امام(ره) رسيده‏ام. وقتي بار اول همراه با اسناد و مدارك و پرونده‏هاي موجود خدمت ايشان رسيدم و فعاليتهاي انجمن خيريه فاطمه زهرا(س) را برايشان توضيح دادم، اشك در چشمان ايشان حلقه شد و گفتند: من در زندگيم به كسي يا چيزي حسادت نكرده‏ام ولي اكنون به كار شما و دوستانتان غبطه مي‏خورم. بار دوم نيز كه خدمت ايشان رسيدم، ايشان فرمودند: كار شما خوب است ولي يك اشكال دارد. من كه پريشان شده بودم، گفتم: چه اشكالي؟ به ما بگوييد. گفتند: اينكه تبليغ نمي‏كنيد و به ديگران آموزش نمي‏دهيد كه چه كارهاي بزرگي تنها با توكل و ايمان به ذات باري‏تعالي مي‏توان انجام داد. از آن موقع به بعد كارهاي ما علني‏تر گشت و تعصب من در مخفي نگهداشتن آنها كم‏رنگتر شد.

خانم زماني وقتي كه از همراهانش ياد مي‏كند با محبت از همسرش نيز سخن مي‏گويد:

شوهرم هميشه با من همكاري داشته، او همين الان در اطراف شيراز مشغول آباداني و عمران روستاهاست.

* *

پاسداري از تجارب زنان فرهنگي بازنشسته

در مجتمع تحصيلي حضرت زينب(س) در حوالي ميدان اختياريه تهران به ديدار خانم شمسي سپيدپر رفتيم. او مديريت اين مجتمع را بر عهده دارد اما آغاز كارش به سال 1346 باز مي‏گردد كه يكي از اولين مدارس اسلامي دخترانه تهران را تأسيس نمود. نكته جالب و بارز كار او، نه در فضاي باز و وسيع مجتمع بلكه در يكي از اتاقهاي كوچك اين ساختمان بزرگ نهفته است كه امروز «كانون بانوان فرهنگي بازنشسته» را در آن تشكيل داده است.

در اولين انتخابها مدرسه‏سازي را به عنوان شاخص‏ترين كار در اين مسير انتخاب كردم. ثمره اين تلاش و كوشش ساختن بيش از 1506 مدرسه در جاهاي مختلف كشور است.

ايشان مي‏گويد:

از جواني تلاش بسيار كرده‏ام كه روي پاي خود بايستم و به عقايد و افكارم جامه عمل بپوشانم. پدرم با وجود اينكه مردي فاضل و بسيار مذهبي بود، به دليل تعارض سيستم آموزشي پيش از انقلاب با ارزشهاي اسلامي تنها تا مقطع ششم ابتدايي به من اجازه ادامه تحصيل داد. اما من با اينكه بعدها ادامه تحصيل دادم در سال 1346، با همكاري يكي از دوستانم موفق به تأسيس يك مدرسه دخترانه اسلامي شدم. در اين مدرسه در كنار متون مشترك درسي با ساير مدارس كشور، زمينه تعليم متون ديني را فراهم و ذهن نوجوانان را با آنها آشنا مي‏كرديم. به عنوان مثال هر روز سر صف كلاس يك حديث از ائمه اطهار قرائت كرده و معناي آن را توضيح مي‏داديم. در آخر سال بچه‏ها يك جزوه پر از احاديث ذكر شده با خود داشتند و خيلي از فعاليتهاي ديگري

كه خانواده‏هاي مذهبي را راغب به ادامه تحصيل فرزندانشان و خانواده‏هاي ديگر را تشويق به يادگيري اصول ديني براي فرزندان خود مي‏كرد.

اما در باره آن اتاق كوچك و آن كار بزرگ يعني كانون بانوان فرهنگي بازنشسته تهران مي‏گويد:

اين كانون با اهداف ويژه و خاص بانوان فرهنگي بازنشسته شهر تهران شكل گرفته است. تجربياتم در مدت 30 سال خدمت در آموزش و پرورش به من ثابت كرده معلمان بازنشسته كشور به درك بالايي از دانش در خصوص رفتارشناسي، روانشناسي و مسايل و مشكلات كودكان و خانواده‏هاي آنها دست يافته‏اند. استفاده از اين تجربيات مفيد يكي از اهداف اساسي تشكيل اين كانون بوده است. با يك حساب سردستي اگر تعداد 26000 معلم زن بازنشسته را ضربدر سي سال خدمت آنها كنيم، با بيش از هفتصد، هشتصد سال تجربه كاري روبه‏رو هستيم. معلمين بازنشسته زن مادربزرگهاي خانواده آموزش و پرورش كشور هستند و مثل مادربزرگهاي همه

خانواده‏هاي ديگر باارزش و ذيقيمت بوده و اجتماع مي‏تواند از وجود آنها استفاده فراوان ببرد.

خانم سپيدپر ادامه مي‏دهد:

يكي ديگر از اهداف اين كانون رسيدگي به وضعيت خود معلمان زن بازنشسته و كمك به آنها در پربارتر كردن دوران بازنشستگي‏شان، بهبود وضعيت روحي و احيانا حل مشكلات اقتصادي آنها در حد توان است. ما حتي عضو 80 ساله خانم هم در اين كانون داريم. تعدادي كتاب كه مخصوص نسل بازنشستگي است خريداري و آنها را در دسترس اعضا قرار داده‏ايم تا از نظر روحي با اين دوران بهتر كنار بيايند. تورهاي زيارتي براي اعضا ترتيب مي‏دهيم و جلسات سخنراني و بحث توسط افراد صاحب نظر و روانشناس برگزار مي‏كنيم. كليه اين فعاليتها در قالب چهار كميته شامل «كميته برنامه‏ريزي و پژوهش»، «كميته مشاوره و مددكاري و درماني»، «كميته اشتغال» و «كميته انتشارات فرهنگي ـ تبليغي»، انجام مي‏شود. از طريق توزيع پرسشنامه و نظرخواهي از خود اعضا و با نظرسنجي متقابل نوع كمك‏دهي يا كمك‏گيري را در مورد آنها بررسي و با تشكيل پرونده نوع همكاري و علاقه‏منديشان را تعيين مي‏كنيم. مثلاً در كميته اشتغال توانسته‏ايم زمينه فعاليت تعدادي از معلمان بازنشسته‏اي كه توانايي و علاقه به كار مجدد را داشته‏اند فراهم كنيم. بدين ترتيب است كه از طريق

تمام تلاش ما براي حفظ كرامت و احترام اين خانواده‏ها شده است. هيچ وقت اجازه نداده‏ام كه پولي را كه از اين طريق دريافت مي‏كنند دستي بگيرند، يك حساب بانكي براي آنها باز مي‏شود تا مادر وقتي همراه با فرزند خود

به بانك مي‏رود، فرزندان احساس كنند كه مادرشان

حقوق دريافت مي‏كند.

تماس با مدارس مختلف از نياز آنها به معلمين دروس گوناگون مطلع مي‏شويم و با رجوع به پرونده اعضا، معلم مورد نظر را معرفي مي‏كنيم. همچنين در كميته مددكاري براي معلميني كه به هر طريق اكنون در خانه تنها هستند و يا نياز به مددكاري و مراقبت دارند، مددكار مي‏فرستيم و از مشكلات و نياز زندگيشان باخبر مي‏شويم و براي رفع آن اقدام مي‏كنيم.

خانم سپيدپر در باره واكنش معلمين زن بازنشسته در قبال فعاليتهاي كانون و سطح همكاري آنها مي‏گويد:

عكس‏العمل و استقبال آنها بسيار خوب بوده است. هزينه انجمن با حق عضويت خود اعضا تأمين مي‏شود كه البته مبلغ بالايي نيست. به طور كلي مي‏توان معلمين عضو را به دو دسته تقسيم كرد. اول معلميني كه احساس وابستگي نموده و نياز به كمك خود را ابراز مي‏كنند كه كانون از طريق اهداء وام، يا مشاوره، ايجاد ارتباط صميمانه و پر كردن اوقات فراغت آنها ... سعي در كمك به آنها دارد، دوم معلميني كه احساس استقلال مي‏كنند و هنوز زنده و سر حال هستند و از اشتغال به كار مجدد در حرفه معلمي استقبال مي‏كنند. اين افراد هنوز مي‏خواهند در محيط اطراف خود تأثيرگذار باشند.

خانم سپيدپر در مورد نحوه جلب مشاركت در آموزش و پرورش مي‏گويد: آموزش و پرورش به واسطه حضور ميليونها دانش‏آموز و صدها هزار معلم و مربي، بالقوه داراي ظرفيت بالايي براي تحقق مشاركت است. اما نهادينه كردن مشاركت تدابير خاص و ظريفي را مي‏طلبد. مثلاً برنامه جشن عاطفه‏ها در ابتداي سال تحصيلي به نظر من اگر چه فوايدي براي تشكيلات خيريه كشور به منظور تأمين مايحتاج دانش‏آموزان بي‏بضاعت دارد، اما به نوعي خلاقيت بچه‏ها را در امور عام‏المنفعه از بين مي‏برد. من معتقدم اين جشن را به طريق ديگري مي‏بايستي برگزار كرد و بر روي نحوه برگزاري و تأثير آن در ذهن بچه‏ها بايد بيشتر فكر كرد. مثلاً مي‏توان در هفته آخر شهريور در مدارس با دعوت از معلمين و محصلين هر روز از هفته را به كاري با همكاري يكديگر اختصاص داد. مثلاً شنبه روز كيف‏سازي، يكشنبه لباس‏دوزي،

دوشنبه جلد كتاب و غيره ... كه در همه مراحل آن از مشاركت آگاهانه بچه‏ها هم كمك بگيرند. تا از اين طريق به كودكان آموزش داده شود كه با مشاركت و همكاري و تعاون و نظم و ترتيب در كنار معلمان مي‏توان كارهاي بزرگتري را انجام داد كه نمونه كوچكتر آن كمك و خدمت همگاني به همنوعان كم‏بضاعت خويش در ساخت و تهيه كردن اين وسايل است.مشاركت از درون خانه‏ها

خانمها فرخنده گوهري، سرور حسني و فاطمه اكبري ابتدا رابطين بهداشت محله‏هاي خود بوده‏اند. اما كم كم در برخورد با مشكلات و نيازها، دايره فعاليت را به تناسب وجدان، انگيزه و تعهدات انساني و اجتماعي خود گسترانيده‏اند. آنان مي‏گويند:

مثل تمام رابطين بهداشت در سراسر كشور از طريق شركت در كلاسهاي بهداشت، بهداشت روان و تغذيه كه در كميته بهداشت ستاد شهر سالم تشكيل مي‏شد، پا به عرصه فعاليتهاي اجتماعي گذاشتيم.

اگر تعداد 26000 معلم زن بازنشسته را ضربدر سي سال خدمت آنها كنيم، با بيش از هفتصد، هشتصد سال تجربه كاري روبه‏رو هستيم.

پس از آن با تماس مستقيم و از نزديك با خانواده‏هاي محله، آموخته‏ها را به آنان منتقل و با مشكلات آنان آشنا شديم. در همين تماسها و ايجاد ارتباط بود كه فهميديم مشكلات محله‏هاي ما مثل عظيم‏آباد، معراج و آبان در جنوب تهران تنها معطوف به مسايل بهداشتي نمي‏شود و اساسا بهبود وضعيت بهداشت خانواده‏ها از لحاظ فردي، محيطي، روحي و رواني و ارتقاي محيط زندگي آنها، ضرورتهاي ديگري را نيز مي‏طلبد.

خانم گوهري مي‏افزايد:

براي تميز نگه داشتن محله و بهبود وضعيت بهداشتي علاوه بر صحبت و آگاه‏سازي مردم لازم بود با مسؤولين و خدمات شهرداري تماس بگيريم، يا براي رفع مشكل برق محله يا آسفالت كوچه و خيابان و يا مفاسد اجتماعي مي‏بايستي با مسؤولين ذي‏ربط تماس حاصل نماييم. بنابراين تصميم به تأسيس شوراي زنان شهر سالم گرفتيم. شوراي زنان معراج چهار سال پيش و شوراي زنان عظيم‏آباد و آبان، 2 سال است كه براي رسيدگي به روز و پي‏گيري به موقع مشكلات اين محله‏ها تشكيل شده‏اند. در يك جمله رسالت اصلي اين شوراها را مي‏توان انتقال مشكلات به مسؤولين، پي‏گيري و درخواست كمك از مردم و مسؤولين ذكر كرد.

خانم گوهري ادامه مي‏دهد:

اهداف شوراي زنان شهرري تقريبا مثل اهداف شوراي اسلامي شهر است ولي قبل از آن تأسيس شده است و تأسيس آن باعث جلب توجه مسؤولين نسبت به اين محله‏ها شده است، به طوري كه تا كنون به تمام مراسلات ما پاسخ داده‏اند، البته پي‏گيري و اصرار ما نيز نتيجه‏بخش و مؤثر بوده است. به نظر من مهمترين اثر اين شورا زمينه‏سازي براي حضور بيشتر زنان در فعاليتهاي اجتماعي اين منطقه از شهر است. حتي در انتخابات شوراي اسلامي شهر سه نفر از اعضاي شورا به عنوان نامزد انتخابات شركت كردند و شوراي زنان براي آنها تبليغات كرد. اگر چه هيچ كدام نتوانستند به شوراي اسلامي شهر تهران

راه يابند ولي شايد تا قبل از تشكيل شوراي زنان، كسي در اين منطقه اين احساس را نداشت كه براي ايفاي وظايف اجتماعي خود در چنين انتخاباتي حتي شركت نمايد.

خانم حسني در مورد تلاشهاي شوراي زنان مي‏گويد:

شايد شاخص‏ترين كار شوراها تشكيل كتابخانه‏هاي خانگي در خانه مسؤولين آن بوده است. اين كار البته ابتدا با بودجه بسيار كم و تعداد اندك كتاب شروع شد و بعد با كمك خود مردم و اهداء كتاب از سوي آنها و يا بعضي از ارگانهاي دولتي تعداد كتابها زيادتر شد. در حال حاضر در يكي از كتابخانه‏ها تعداد 1000 جلد كتاب و در كتابخانه منزل من تعداد 4000 جلد كتاب وجود دارد كه همه در دسترس همه مردم محله‏هاي عظيم‏آباد، آبان و معراج است.

خانم گوهري ادامه مي‏دهد:

البته اتاق اين كتابخانه در منزل اينجانب قبلاً آرايشگاهي بود كه از آن طريق امرار معاش مي‏كردم اما با توجه به ارزش كتاب و كتابخواني بخصوص در اين منطقه كه تعداد زيادي از جوانان ـ چه دختر و چه پسر ـ سرگرمي كمي دارند، از درآمد آرايشگاه براي خانواده‏ام چشم‏پوشي كردم و تمام مدت روز از خانواده‏ها بخصوص جوانان براي دسترسي به كتابها استقبال مي‏كنم.

خانم اكبري در ادامه صحبتهاي خانم گوهري مي‏گويد:

زماني كه شوراي زنان تشكيل شد در منطقه آپارتمانهاي معراج حتي يك متر آسفالت نيز وجود نداشت، اما اكنون همه منطقه آسفالت شده است، ساخت حسينيه، كلاسهاي سوادآموزي، رسيدگي به وضعيت دختران يتيم و بي‏سرپرست، ميانجي‏گري ميان زوجهايي كه دچار اختلاف شده‏اند، تماس با مراكز مشاوره و يا حتي رايگان براي اهالي منطقه از اقدامات شوراي زنان بوده است.

ساخت حسينيه، كلاسهاي سوادآموزي، رسيدگي به وضعيت دختران يتيم و بي‏سرپرست، ميانجي‏گري ميان زوجهايي كه دچار اختلاف شده‏اند، تماس با مراكز مشاوره و يا حتي رايگان براي اهالي منطقه از اقدامات شوراي زنان بوده است.

امام خميني: من در زندگيم به كسي يا چيزي حسادت نكرده‏ام ولي اكنون به كار شما و دوستانتان غبطه مي‏خورم.

همچنين ايجاد ارتباط مستقيم با انجمن اوليا و مربيان در مدارس و رسيدگي به وضع بچه‏هاي بااستعداد، اما بي‏بضاعت يكي ديگر از كارهاي اين انجمن بوده است. حتي 20 بچه افغاني را شناسايي كرده‏ايم كه آنها در هيچ مدرسه‏اي نتوانسته‏اند ادامه تحصيل بدهند و در صدد هستيم كه با معلم نهضت صحبت كنيم و آنها را تحت پوشش بگيريم. تشكيل حسينيه و صندوق قرض‏الحسنه از فعاليتهاي ديگر ماست.

خانم حسني نيز تأكيد مي‏كند كه طريقه عضويت در اين شوراها هيچ محدوديت خاصي ندارد و تمام زناني كه مايل به همكاري داوطلبانه هستند مي‏توانند به عضويت شورا درآيند. مثلاً منطقه عظيم‏آباد 4 بلوك آپارتماني است كه از هر بلوك يك نماينده توسط خود

خانواده‏ها و مردم انتخاب شده‏اند كه با شورا ارتباط مستقيم دارند.

خانم اكبري مي‏افزايد:

در مورد مفاسد و ناهنجاريهاي اجتماعي نيز توانسته‏ايم با انجام مشاوره و پر كردن اوقات فراغت جوانان تا حد امكان و آگاهي دادن به خانواده‏ها اقداماتي انجام دهيم اما در مورد معضل اعتياد موفق نبوده‏ايم. مثلاً وقتي پي مي‏بريم در خانواده‏اي كسي هست كه خريد و فروش مواد مخدر مي‏كند نمي‏توانيم اميدوار باشيم كه اگر به نيروي انتظامي اطلاع دهيم اقدام لازم صورت مي‏گيرد، چرا كه اين كار نياز به مدرك و شواهد كافي دارد و نزديكتر شدن به اين مسايل يا به خانواده‏هاي آنها يا خانواده قربانيان براي گرفتن مدرك يعني برخورد و رو در رويي مستقيم با آنها كه تبعاتي را براي خانواده‏هايمان دارد. در ضمن گستردگي اين مشكل در اين خانواده باعث شده است كه احساس كنيم ما توان لازم را براي مقابله با اين مشكل خانمانسوز نداريم و مقابله با آن در يد قدرت ما نيست.

معلمان بازنشسته كشور به درك بالايي از دانش در خصوص رفتارشناسي، روانشناسي و مسايل و مشكلات كودكان و خانواده‏هاي آنها دست يافته‏اند.

آموزش و پرورش به واسطه حضور ميليونها دانش‏آموز و صدها هزار معلم و مربي، بالقوه داراي ظرفيت بالايي براي تحقق مشاركت است.

براي تميز نگه داشتن محله و بهبود وضعيت بهداشتي يا براي رفع مشكل برق محله يا آسفالت كوچه و خيابان و يا مفاسد اجتماعي تصميم به تأسيس شوراي زنان شهر سالم گرفتيم.