مواظبت بر نماز

قرآن:

«بر نمازها و نماز ميانه مواظبت كنيد و خاضعانه براى خدا به پا خيزيد.»

«و اين خجسته كتابى است كه ما آن را فرو فرستاديم، كتابهايى را كه پيش از و كسانى آن آمده تصديق مى كند. و براى اينكه پيرامون آنند [ مردم ] امّ القرى [ = مكّه ] را كه هشدار دهى. و كسانى كه به آخرت ايمان مى آورند، به آن نيز ايمان مى آورند، و آنان بر نمازهاى خود مواظبت مى كنند.»

«و آنان كه بر نمازهايشان مواظبت مى كنند. آنانند كه وارثانند.»

1 ـ امام صادق عليه السّلام : در باره آيه «و آنان كه بر نمازهايشان مواظبت مى كنند»، فرمود: يعنى بر وقتها و حدود نماز[1] .

2 ـ انس: هنگام وفات پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله ، در كنارش بوديم. پس به ما گفت: در باره نماز، تقواى الهى پيشه كنيد، در باره نماز، تقواى الهى پيشه كنيد ـ تا سه بار ـ .

3 ـ پيامبر خدا صلّى الله عليه و آله : بيشتر همّ و غمّت ، نماز باشد كه آن، سر اسلام پس از پذيرش دين است.

4 ـ مواظبت بسيار شخص بر انجام نمازها، در ديندار بودنش كفايت مى كند.

5 ـ هنگام ياد كردن نماز ـ فرمود : هر كس بر نماز مواظبت ورزد، روز قيامت برايش نور و حجّت و نجات از آتش مى شود و هر كس مواظبت نورزد نه نور است و نجات و نه حجت .

6 ـ هر كس به سوى نماز بشتابد ، از اين رو كه مى ترسد به آن نرسد، خداوند بهشت را برايش واجب مى گرداند و هر كس آن را ترك كرده كار ديگرى را مقدم دارد، تا يك سال با عمل ديگرى بهشت را درنمى يابد .

7 ـ پرچم برافراشته اسلام، نماز است، پس هر كس به آن دل بسپارد و آن را با واجبات و مستحباتش انجام دهد، با ايمان است.

8 ـ پنج چيز است كه هر كس همراه با ايمان بياورد، وارد بهشت مى شود: هر كس بر نمازهاى پنجگانه مواظبت ورزد، بر وضوء و ركوع و سجود و وقتهاى آن و ...

9 ـ هرگاه كسى از شما به نماز بر مى خيزد، به مناجات با پروردگارش برخاسته است. پس بنگرد، چگونه با او مناجات مى كند.

10 ـ نماز ترازو است ، هر كس تمام بياورد، تمام مى برد.

11 ـ نمازپيمانه ياترازو است ـ هركس تمام بياورد، تمامش مى دهند وهركس كم گذارد، مى دانيدكه خداونددرباره كم فروشان چه نازل كرده است[2].

12 ـ خداوند پنج نماز را بر بندگان واجب كرده است. پس هر كس آن ها را بياورد بدون اينكه از روى سبك شمردن، كم بگذارد، خداوند تعهد مى كند او را روز قيامت به بهشت ببرد.

13 ـ امام علىّ عليه السّلام : پيامبر خدا فرمود: نماز در چهار پاره نوشته مى شود: پاره اى براى نيكو وضو گرفتن، پاره اى براى ركوع ، پاره اى براى سجود و پاره اى براى خشوع است. گفته شد: اى پيامبر خدا، خشوع چيست؟ فرمود: فروتنى در نماز و اينكه بنده با همه دل به خدا رو كند. پس هنگامى كه ركوع و سجودش را تمام آورد و ديگر بخشها را هم كامل كرد نماز با نورى درخشنده به سوى آسمان اوج مى گيرد، درهاى آسمان براى آن گشوده مى شود و [ خطاب به نمازگزار مى گويد: مرا حفظ كردى، خدا تو را حفظ كند و فرشتگان مى گويند: خدا بر صاحب اين نماز درود فرستد. و هنگامى كه بخشهاى نماز را تمام نياورد، نماز با تاريكى بالا مى رود و درهاى آسمان بر روى او بسته مى شود و [ خطاب به نمازگزار ] مى گويد: مرا تباه كردى ، خدا تو را تباه گرداند و نماز را به صورتش مى كوبند.

14 ـ عقيل خزاعى: امير مؤمنان، هرگاه براى جنگ آماده مى شد، چند كلمه اى به مسلمانان سفارش مى كرد و مى گفت: به نماز پايبند باشيد و بر آن مواظبت كنيد، آن را زياد بجا آوريد و بدان تقرب جوييد كه آن بر مؤمنان نوشته و مفروض است و اين را كافران هم مى دانند آنگاه كه پرسيده مى شوند: چه چيز شما را به دوزخ در آورد؟ مى گويند: ما از نمازگزاران نبوديم.

15 ـ امام صادق عليه السّلام : محبوبترين بنده نزد خداى جلّ جلاله ، فردى است كه در گفتارش راستگو و بر نمازش مواظب باشد.

16 ـ ادريس قمى: از امام صادق عليه السّلام نيكيهاى ماندگار را پرسيدم. فرمود: نماز، پس بر آن مواظبت ورزيد.

(1) معنى حدود نماز در فصلى با همين نام(فصل دوازدهم) خواهد آمد.

(2) اشاره به آيه ويلٌ للمطففين (سوره 83 ، آيه 1 ـ 3) .