لطفا منتظر باشید ...
راهبرد ايجاد وحدت در جهان اسلام در انديشه سياسي امام خميني
يحيي فوزي امام خميني(س) يكي از مناديان بزرگ وحدت در جهان اسلام به شمار مي‌رود و تاكيدات فراواني در بيانات و مكتوبات و نظرات فقهي و سيره عملي خود بر ضرورت اتحاد ملل و طوائف مسلمين و جلوگيري از تفرقه در صفوف امت اسلامي دارد. در اين مقاله تلاش شده است، مبناي نظري اين آرمان در انديشه امام خميني (س) مورد بحث قرار گيرد و راهبرد (استراتژي) و ابزارهاي راهبردي (استراتژيك) ايشان براي تحقق آن بررسي شود. نويسنده در اين باره معتقد است كه در آثار امام تاكيد بر وحدت ريشه در مكتب فلسفي و عرفاني امام‌خميني (س) دارد كه مبتني بر وحدت حقيقي عالم خلق و امر و وحدت حقيقي موجود است. همچنين راهبرد امام خميني(س) براي تحقق اين وحدت، مبتني بر نگرش وي به عوامل تفرقه در جهان اسلام است و معقتد است، در صورت رفع عوامل تفرقه، وحدت مي‌تواند متحقق شود. امام خميني (س) علت العلل تفرقه در جهان اسلام را عامل خارجي دانسته و معتقد است كه اين عامل خارجي با استفاده از عناصر داخلي در جوامع مسلمان، كار تخريب و انهدام وحدت در اين جوامع را انجام مي‌دهد. وي از سران كشورهاي اسلامي و آخوندهاي درباري، به عنوان دو دسته از عناصر داخلي كه مي‌توانند آلت دست عامل خارجي قرار گيرند، نام مي‌برد. به اعتقاد امام خميني (س)، دو ابزار بسيار مهم براي ايجاد اختلاف كه توسط عوامل و عناصرمذكور مورد استفاده واقع مي‌شوند، عبارتند از ملي‌گرائي (ناسيوناليسم)و اختلاف مذهبي. بر اين اساس، راهبرد امام خميني (س) براي رسيدن به وحدت مبتني بر برخورد با عامل اصلي، يعني ابرقدرتها و قدرتهاي سلطه‌گر و همچنين مبارزه با عناصر تفرقه‌افكن داخلي مي‌باشد. ابزارهاي راهبردي براي رسيدن به وحدت نيز از نظر امام (س) عبارتند از: سران آگاه دولتهاي اسلامي و همچنين علما و روشنفكران و كنگره عظيم حج.
