جوان براى درك بهتر خود و آشنايى با محيط پيرامون خويش، نياز به راهنمايى و آگاهى دارد. او همواره در حال رشد و نمو است و رشد جسمى اش بطور طبيعى، همراه با حالتها و هيجانهاى روحى و عاطفى است. جسم جوان به شكل غير ارادى به رشد خود ادامه مىدهد و رشد روحى و روانى وى در ارتباط مستقيم و متقابل با جسم اوست.هنگامى جريان رشد، حالت طبيعى به خود مىگيرد، كه او از نظر فكرى و اعتقادى در جهت صحيح و در مسير طبيعى برنامه هاى تكاملى نظام آفرينش قرار گيرد.بنابراين، جوان براى رشد روانى و سازندگى خود، نيازمند هدايت و راهنمايى مربيان صالح و خير انديش است. از طرفى او نيازمند به فكر كردن درباره خود و رفتار و اعمال و عكس العملهاى خويش در محيط زندگى است.او بايد چگونه زيستن را بياموزد، به خصوص زمانى كه به شخصيت خود پى مىبرد و كم كم خودش را پيدا مىكند كه: من كيستم و در كجا هستم و چگونه بايد باشماو بايد پاسخ اين سؤالها را بيابد، تا بتواند در مسير زندگى خود سنجيده گام بردارد و به آينده اى مطمئن و سعادتمند دست يابد.يكى از روان پزشكان (1) مىگويد: «من در تحقيقات فراوانى كه درباره علت ناراحتيهاى اشخاص انجام داده ام، به اين نتيجه رسيده ام كه: اين افراد در دوران كودكى و جوانى، چگونه زيستن را به خوبى فرا نگرفته اند و به اندازه كافى راهنمايى نشده اند؛ بسيارى از آنان بدون اين كه خودشان بخواهند و يا بدانند، ناراحتيهاى روحى و روانى خود را به فرزندان منتقل مىكنند.»جوان به علت اين كه سنش كم است و كمتر از بزرگسالان گرفتار ناملايمات زندگى شده، داراى ذهنى خام و عارى از تجربه است. او كمتر از بزرگترها سرد و گرم روزگار را چشيده و با مشكلات و دشواريهاى كمترى در زندگى روبه رو گرديده است.ذهن پاك و ساده اش فرصت انحراف و آلودگى پيدا نكرده از طرفى چون ره دوران كوركى نزديك است، بهتر از افراد مسن مىتواند خاطره ها و حوادث دوران كودكى خود را به ياد آورد و علت بعضى از احساسات و رفتار خود را بفهمد و در نتيجه، هر گاه رفتار ناپسندى از خود مشاهده كرد، به آسانى آن را علت يابى كرده و اصلاح نمايد.جوان هنوز قسمت بيشتر عمر خود را در پيش رو دارد. او با شناخت بهتر خود، مىتواند از بروز واكنشها نابهنجار در برابر پيشامدهاى زندگى، در آينده جلوگيرى نمايد.
لطفا منتظر باشید ...
