اگر جوان در هنگام پيدايش حالت انحراف جنسى و روابط نامشروع به انحرافى بودن و خطرناك بودن عمل خود توجه نكند و آن را ترك ننمايد، به زودى اين رفتار، شكل عادت به خود ميگيرد؛ عادتى ريشه دا و كشنده كه جوان پاك را آلوده ساخته و نيروى شاداب جوانى و خلاقيت و استعدادهاى او را به نابودى مىكشاند، بطورى كه ادامه آن، موجب عواقب شوم و ناگوارى خواهد شد.بايد دانست كه خطرناكتر از اين براى جوان - پس از آگاهى به پى آمدهاى شوم آن - ياءس و نااميدى است كه در راه مبارزه با اين عادت به خود راه مىدهد، زيرا نوميدى بزرگترين سد راه نجات مبتلايان به اين بيمارى خواهد بود.پس جوان به محض آگاهى به زيانها و خطرات اين كار، بجاى هر گونه سستى و ياءس و اضطراب بى فايده، بايد با اعتماد كامل به نصرت الهى، اقدام به ترك آن كند و بداند كه اگر واقعا قصد ترك آن را داشته باشد، قطعا موفق خواهد شد.(62)