اندیشه سیاسی فارابی نسخه متنی

در پى اين‏گونه انديشه‏ها تأسف و حسرتى براى او حاصل مي‏شود، به دليل بدگماني‏اى كه دارد كه ديگران به حقيقت رسيده باشند. سپس از روى حسد به اين كه ممكن است ديگران دريافته باشند و او بازمانده باشد، سعى مي‏كند با گفتارهاى تعريض آميز بگويد: آنان كه مدعى درك حقايقند، فريب خورده و جاهلند و خود را هم هنوز نشناخته‏اند و دروغ‏گو هستند، يا اين كه اين ادعاهاى دروغ براى آن است كه به كرامت و احترام و ثروت و خواست‏هاى ديگر نايل شوند. البته بسيارى از اين‏گونه افراد نادانى خود را احساس كرده و رنج بسيار مي‏برند و همواره در دنيا از ناراحتى و غم و اندوه رنج مي‏برند و راهى به جايى ندارند، راهى كه موجب شود از نادانى در آيند و عالِم به حقايق شوند تا لذت ادراك آن را دريابند. و بدين وسيله، يأس بدان‏ها دست مي‏دهد و به سوى اهداف و اغراض جاهليت روى مي‏آورند و خود را به آن‏ها سرگرم مي‏كنند تا توجه به هزل و لهو و لعب، براى آنان راحتى ايجاد كند و تمام خوشى زندگى خود را در آن‏ها جستجو مي‏كنند تا آن گاه كه مرگشان فرا رسد و از رنج و دردى كه گرفتار آن هستند، راحت شوند.

10. گروه پندارگرايان: گروهى هستند كه به علت جهل و نادانى خود، در وضعيت بحرانى و سرگردانى به سر مي‏برند و در صدد يافتن راهى هستند كه خود را نجات دهند. لذا نفس خود را وادار مي‏كنند كه توهم كند كه هدف‏هاى نهايى زندگى، همان است كه آنان برگزيده‏اند و سعادت واقعى، همان است كه آنان انتخاب كرده‏اند و ديگران همه، فريب خورده‏اند و در اعتقاداتشان در اشتباهند.

اينان كوشش مي‏كنند كه هدف‏هاى جاهليت را نيكو نشان دهند و آن چه به عنوان سعادت پذيرفته‏اند، خوب نشان دهند و چنين وانمود كنند كه بعد از بحث‏هاى بسيار و جستجوهاى فراوان در اعتقادات و اقوال ديگران، اين حقايق را برگزيده‏اند و مي‏گويند: اعتقادات ديگران را بدين سبب رها كرده‏اند كه پس از تحقيق و تفحص، دريافته‏اند كه بى حاصل است. بنابراين، آن چه را ما