اصولا اكثريت قريب به اتفاق سورههاى جزء آخر قرآن در" مكه" نازل شده، و بيش از همه چيز روى مساله مبدء و معاد، و بشارت و انذار، كه طبيعت سورههاى مكى است تكيه مىكند، غالبا لحنى كوبنده و تكاندهنده و بيدار كننده دارد، آيهها همگى جز در موارد معدودى كوتاه، و مملو از اشارات است، و به همين دليل تاثير بسيار عميقى روى هر فرد آگاه مىگذارد، ناآگاهان را نيز بيدار مىكند، و به كالبدهاى بىروح جان مىدهد، به افراد بىتفاوت احساس و تعهد و مسئوليت مىبخشد، و براى خود عالمى دارد، عالمى پرغوغا و پر از شور و نوا! سوره" نبا" نيز از اين اصل كلى مستثنا نيست، با سؤالى بيدارگر شروع مىشود، و با جملهاى پر از عبرت پايان مىيابد.محتواى اين سوره را مىتوان در چند بخش خلاصه كرد.1- سؤالى كه در آغاز سوره از حادثه بزرگ (نبا عظيم) يعنى روز قيامت مطرح شده است.2- سپس به بيان نمونههايى از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمين و زندگى انسانها و مواهب آن- به عنوان دليلى بر امكان معاد و رستاخيز- مىپردازد.3- در بخش ديگرى قسمتى از نشانههاى آغاز رستاخيز را بيان مىدارد.4- در بخش ديگرى گوشهاى از عذابهاى دردناك طغيانگران را.5- به دنبال آن قسمتى از نعمتها و مواهب شوقانگيز بهشتى را شرح مىدهد.
لطفا منتظر باشید ...
