سرشت انسانى با حس (كنجكاوى) و (گواه خواهى) از مدعى آميخته شده است و براى هيچ انسانى صحيح نيست كه ادعايى را بدون دليل بپذيرد و يا در برابر فردى بى آن كه عظمت و شايستگى او را دريابد سر تسليم فرود آورد.از اين جهت (شيخ الرئيس) مى گويد: هرگاه كسى مدعاى فردى را بدون برهان بپذيرد، وى فطرت اصيل و سالم انسانى خود را از دست داده و سرشتش دست خوش انحراف گرديده است و در كتاب شفا مى گويد: سفيران الهى بايد داراى امتيازات و نشانه هايى باشند تا به وسيله آن شناخته شوند و مردم آنها را از مدعيان تقلبى و متنبّيان دروغ گو تميز دهند.(3).مدعيان مقاماتى مانند سفارت، فرمان دارى و استان دارى تا سند زنده اى در حوزه حكمرانى خود، به مردم نشان ندهند احدى زير بار آنها نمى رود تا چه رسد به مدعيان مقام رسالت و نمايندگى از جانب خداوند بزرگ كه هرگز قابل قياس با مقامات مادى نيست.چه مقام و منصبى بالاتر از اين كه فردى ادعا كند من سفير الهى و نماينده خدا در روى زمين هستم و همه مردم بايد بدون چون و چرا از من پيروى كنند.گذشته از اين، صفحات تاريخ گواهى مى دهد كه در ادوار گذشته يك مشت مردم جاه طلب براى هوس هاى زودگذر مادى، مدعى رسالت و نبوت شده و گروهى از ساده دلان را فريب داده اند و گاهى با يك سلسله دسيسه بازى و صحنه سازى محيط كوچكى را تحت نفوذ خود درآورده و گاه منطقه اى را متوجه خود ساخته اند.روى اين دو جهت (كه فطرت هيچ انسانى اجازه نمى دهد ادعايى را بدون دليل بپذيرد پيامبران تقلبى در طول تاريخ وجود داشته اند) بايد ادعاى مدعى نبوت با دليل قاطعى همراه باشد.از اين نظر دانشمندان عقايد براى شناسايى پيامبران، طرق و نشانه هايى معين كرده اند كه هر كدام از آنها مى تواند سند زنده اى براى حقانيت مدعى نبوت باشد.(4).يكى از دلايل ارتباط پيامبران با جهان غيب و اين كه آنان برانگيختگان خدا و مأموران الهى مى باشند، معجزه هاى آنان است. پيامبران، همواره در طول تاريخ به معجزه هاى خود استناد جسته و آن را سند حقانيت خود مى دانستند و مردم جهان آنها را روشن ترين گواه بر صدق گفتار و ارتباط آنان با مقام ربوبى تلقى مى نمودند تا آن جا كه گاهى انسان از شنيدن لفظ (پيامبر) و (امام) به ياد اعجازهاى آنان مى افتد، گويا ميان اين دو، نوعى ملازمه وجود دارد كه انسان به حكم (تداعى معانى) از شنيدن نام يكى به ديگرى منتقل مى شود. در اين جا براى اين كه حقيقت اعجاز به صورت صحيح روشن گردد، قبلاً آن را به صورت فشرده تعريف مى كنيم، سپس درباره حقيقت آن بحث مى نماييم.