دومين امتياز معجزه اين است كه آورنده آن بايد مدعى مقام شامخ پيامبرى و رهبرى مردم از جانب خدا باشد و آن را به عنوان يك سند زنده براى اثبات مقامى كه ادعا مى كند بياورد و در غير اين صورت هر چه هم خارق العاده باشد معجزه نخواهد بود، بلكه در اصطلاح به آن (كرامت) مى گويند.بنابراين، امورخارق العاده اى كه گاه از اولياى دين و عارفان و سالكان حقيقى كه براثر صفاى روح و روان و قرب به درگاه الهى ديده مى شود و به اذن الهى در جهان هستى تصرف مى كنند، معجزه ناميده نمى شود؛ زيرا آنان نه مقامى را ادعا مى كنند، و نه آن را به عنوان يك سند زنده براى اثبات مقامى كه دارا هستند انجام مى دهند.خداوند در آيه 37 سوره آل عمران، حضرت مريم را با كرامت خاصى ياد مى كند و مى فرمايد:.همواره مريم، روزىِ خود را در محراب عبادت حاضر و آماده مى ديد و هر موقع زكريا بر او وارد مى شد روزىِ او را در كنار محراب او آماده مشاهده مى كرد، و از روى تعجب مى پرسيد كه اين غذا از كجا رسيده است (تو در خانه من هستى و من كفيل زندگى تو هستم و يك چنين غذايى در خانه من وجود ندارد) و مريم پاسخ مى داد: اين غذا از سوى خدا و از غيب رسيده است، اوست كه به هركس بخواهد روزىِ بدون حساب مى دهد.(5).و در ميان امت هاى پيشين و امت اسلامى شخصيت هايى بودند و هستند كه با يك خواست، كارهايى را انجام مى دهند كه هرگز با موازين عادى، قابل توجيه و تفسير نيست، ولى چون مدعى مقامى نيستند به آنان صاحبان كرامت مى گويند.
لطفا منتظر باشید ...
