1. نخستين راه براى شناسايى پيامبران واقعى از مدعيان دروغ گو همان اعجاز و امور خارق العاده آنان است. اعجاز از اين جهت گواه بر صدق ادعاى مدعى است كه دادن قدرت بر انجام كارهاى خارق العاده كه از توانايى نوع بشر بيرون است به كسى كه به دروغ ادعاى سفارت و نبوت مى كند موجب گمراهى مردم است و با هدف خداوند جهان كه همان هدايت و سعادت مردم است سازگار نيست، در اين صورت وجود چنين قدرت خارق العاده گواه بر راست گويى پيامبر خواهد بود. در اين باره در درس چهل وهشتم به تفصيل سخن گفته شد؛.2. راه ديگر اين است كه پيامبر پيشين كه نبوت او با دلايل قطعى ثابت شده است بر نبوت پيامبر بعدى تصريح كند و تصريح پيامبر قبلى بايد از نظر سند و دلالت آن چنان قطعى و صريح باشد كه براى افراد حقيقت جو موجب يقين گردد؛.3. گرد آورى قراين و شواهد؛ امروزه يكى از دلايل قطعى در محاكم رسمى، گرد آورى قراين و شواهد است كه مى تواند حقيقت را كشف كند و درباره استوارى آيين اسلام مى توان از اين راه نيز استفاده نمود و قراين و شواهدى در زندگى پيامبر و محتويات دعوت و محيط زيست و پرورش يافتگان او به دست آورد و از اين راه صدق دعوت او را قطعى و ثابت و روشن نمود. در اين باره نيز در درس پنجاهم به طور خلاصه و گذرا سخن گفتيم.ما در اين درس ها نبوت او را از نخستين راه تعقيب مى كنيم و بحث در دو راه ديگر را به كتاب هاى ديگر موكول مى نماييم.