پيامبر گرامى در مدينه در عالم رؤيا ديد كه وى با مسلمانان وارد مسجد الحرام شده است و سرهاى خود را براى خروج از احرام تراشيده اند. پيامبر خواب خود را به ياران خود گفت و افزود: به همين زودى گام در مسجد الحرام مى نهيم. چيزى نگذشت پيامبر تصميم گرفت كه با گروهى از ياران خود رهسپار مكه گردد، ولى قريش از دخول مسلمانان به سرزمين حرم (در نقطه حديبيه) جلوگيرى كردند و پس از يك سلسله مذاكرات، هيئت نمايندگى قريش كه در رأس آنان (سهيل بن عمرو) بود با پيامبر به توافق رسيدند و قراردادى براساس متاركه جنگ به مدت ده سال امضا كردند مشروط بر اين كه مسلمانان از همان نقطه به مدينه باز گردند و زيارت خانه خدا را به سال ديگر موكول نمايند و در سال هاى بعد بسان ديگر طوايف عرب مى توانند خانه خدا را زيارت كنند مشروط بر اين كه بيش از سه روز در مكه نمانند و سلاحى جز سلاح مسافر نداشته باشند.پيامبرصلحنامه را امضا كرد و از همان راه به مدينه بازگشت. گروهى از منافقان لب به اعتراض گشوده و گفتند: ما به مسجدالحرام وارد نشديم، سرها را نتراشيديم و در اين هنگام آيه زير كه متضمن نويد ورود قطعى مسلمانان به مسجدالحرام بود نازل گرديد.لَقَد صَدَقَ اذ رَسُولَهُ الرُءيا بالحَقّ لَتَدخُلنَّ المَسجِدَ الحَرامَ اِن شاءَ اذ آمنينَ مُحَلّقينَ رُؤسَكُم وَ مُقَصّرينَ لاتَخَافُونَ فَعَلِمَ ما لَم تَعلَمُوا فَجَعَلَ مِن دونِ ذَلكَ فَتحاً قَريباً؛(20).خداوند آن چه را به پيامبرش در عالم خواب نشان داد راست كرد؛ به طور قطع همه شما به خواست خدا با ايمنى به مسجد الحرام وارد مى شويد در حالى كه سرهاى خود را تراشيده ايد يا كوتاه كرده ايد و از هيچ كس نمى ترسيد، ولى خدا مى دانست آن چه را كه شما نمى دانستيد پس قبل از آن، فتح نزديك قرار داده است.اين آيه دو حادثه بزرگ را پيش بينى كرده است:.1. ورود مسلمانان به مسجدالحرام، آن هم با كمال امنيت و آرامش گزارش داده شده چنان كه مى فرمايد:.(لَتَدخُلَنَّ المَسجدَ الحرام ان شاءَ اذ آمنين...). چيزى نگذشت كه مسلمانان سال ديگر (سال هفتم هجرت) به زيارت خانه خدا موفق شدند و نام آن را (عمرة القضاء) نهادند. از آن جا كه سال گذشته موفق به انجام عمره نشده بودند تو گويى عمل خود را در آن وقت به عنوان قضاى سال گذشته انجام دادند؛.2. مسلمانان به همين زودى مكه را فتح مى كنند. دو سال از امضاى صلح (حديبيه) نگذشته بود كه مسلمانان بر اثر پيمان شكنى مشركان، مكه را بدون خون ريزى فتح كردند و به بت پرستى در محيط مكه خاتمه دادند. خداوند اين نويد را با اين جمله بيان مى كند (فَجَعَل مِن دُونِ ذلكَ فَتحاً قَريباً) علاوه بر اين پيروزى نزديك، فتح و پيروزى ديگرى براى شما مقدر كرده است.