هر نوع بحث به گونه ياد شده، نه تنها زيان بخش و اختلاف آفرين نخواهد بود، بلكه گامى در راه وحدت اسلامى و يكپارچگى جامعه مسلمانان محسوب خواهد شد. هرگاه انديشمندان هر گروه، مسائل اختلافى را دور از هر نوع مجامله و عوام فريبى تشريح كنند، بسيارى ازتهمت ها و دروغ ها، سوء ظن ها و بدگمانى ها، فرو ريخته و سيماى حقيقت به روشنى خود را نشان مى دهد و روشن مى گردد كه شيعه با داشتن ده هاقدر مشترك، در كنار برادران مسلمان خود قرار دارد و اين دو گروه هر چند دربرخى از مسائل عقيدتى، اختلاف نظر دارند، ولى اختلاف اين دو گروه در بسيارى ازمسائل اصولى و فقهى بالاتر از اختلاف اشعرى با معتزلى و يا حنفى با شافعى نيست. چطور اين اختلاف ها مايه نزاع و جنگ بين اهل تسنن نمى گردد و پيروان هر دو مذهب، برادرانه در كنار يك ديگر زندگى مى كنند و در يك دانشگاه درس مى خوانند، به همين گونه اختلاف شيعه و سنى نبايد مايه جنگ و نزاع و... گردد.