تا اين جا لزوم وجود امام معصوم و آگاه براى حفظ اصول و معارف اسلام و حفظ جامعه ازمكتب تراشى ها و مذهب سازى ها روشن گرديد. اكنون درباره لزوم امام در حفظ شريعت و احكام اسلام گفتگو مى كنيم.اگر اختلاف و دو دستگى امت اسلامى در تفسير معارف و عقايد اسلام، واضح و آشكار است، اختلاف و چند دستگى فقهاى اسلام در فروع و احكام (واجبات، مستحبات، محرمات، مكروهات و مباحات) كيفيت برگزارى فرايض اسلامى، مانند: وضو، نماز، روزه، زكات و حج، چشم گيرتر است. آنان نه تنها در اين مسائل دچار اختلاف و دو دستگى هستند، بلكه در مسائل مربوط به شكار و ذبح حيوانات، نحوه تقسيم مواريث، مقدار كيفرها و... اختلاف شديدى دارند. پيشوايان مذاهب چهارگانه اهل تسنن در كمتر مسأله اى اتفاق نظردارند. مسلمانان درموضوع وضو كه كار روزمره آنهاست، اختلاف نظر دارند و هر فرقه اى با ظاهر قرآن براى نظر خود استدلال مى كند. بنابراين وجود امام براى حل اين اختلافات و حفظ احكام واقعى اسلام لازم است.