دقت در مفاد حديث ثقلين به روشنى مى رساند كه عترت پيامبر از لغزش و خطا تا چه رسد به معصيت و گناه مصون است، زيرا چيزى كه تا روز رستاخيز پيوند ناگسستنى با قرآن دارد، بايد همانند آن ازخطا و اشتباه مصون باشد.به عبارت ديگر، از اين كه امت اسلامى تا روز رستاخيز كه روز ملاقات دو يادگار با پيامبر گرامى است بايد به قرآن و عترت چنگ زنند و متمسك شوند، مى توان فهميد كه اين دو حجّت الهى و دو يادگار پيامبر پيوسته از خطا و اشتباه مصون و از هر نوع كجى و نافرمانى به دورند، زيرا هرگز نمى توان تصور كرد كه خداوند، اطاعت بنده عاصى و گنهكار را بر ما واجب كند يا اين كه ميان گروه خطاكار و قرآن، پيوند ناگسستنى افكند و تنها، گروهى مى توانند شايستگى هم رديفى با قرآن را داشته باشند كه پاك و پيراسته از لغزش، گناه، خطا و اشتباه باشند و اگر عترت، معصوم نباشد، در اين صورت ممكن است عترت سخنى بگويد و قرآن سخنى ديگر؛ در اين صورت، تلازم ميان آنها كه حديث حاكى از آن است از ميان مى رود.يكى از شرايط مهم امامت و پيشوايى، همان عصمت از گناه و مصونيت از اشتباه است و از طريق عقل، لزوم چنين حالت، در پيشوايان آسمانى به ثبوت رسيده است، بنابراين حديث به روشنى گواهى مى دهد كه عترت پيامبر گرامى همانند قرآن از هر عيب، نقص، اشتباه و خطايى منزه است و چون پيروى از آنان واجب است بايد از معصيت و گناه معصوم باشند.
لطفا منتظر باشید ...
