تأثير ايمان به آگاهى گسترده خدا
كسى كه خدا را عالم و آگاه مى داند، يعنى عقيده دارد كه خدا در همه جا حاضر و از همه كارها و نيت ها آگاه است هيچ گاه پيرامون گناه نمى گردد و از آلودگى ها پاك مى ماند و هميشه به فكر اصلاح خويش و بستگان و جامعه خود مى باشد و چون خدا را ناظر اعمال خويش مى داند ستم نمى كند، بندگان خدا را آزار نمى دهد و درحد توانايى خود با ظلم و ستم و مردم آزارها مبارزه مى كند. چون خود را در برابر خدا مى بيند، مى كوشد كه كارهاى خير انجام دهد و خدا را از خود راضى نمايد و از آن جا كه خدا را بر نيت و تصميم خود آگاه مى داند، فكر گناه و اعمال ناروا و بى عفتى و هرزگى و... را هم در سر نمى پروراند، بلكه در سراسر زندگى فقط اين نيت را دارد كه به اجتماع مسلمانان كمك كند و بارى از دوش آنها برداشته در راه بهبود وضع دينى و دنيوى آنان قدمى بردارد.كسى كه خدا را در همه جا حاضر بداند، مانند يوسف صديق در حساس ترين شرايط گناه، از آن دورى مى كند و در جاهاى خلوت و مكان هايى كه از ديد ديگران نيز دور است، در دام شيطان نمى افتد، و اعتقاد دارد كه خدا از كار او آگاه است و براى خدا و به خاطر رضاى خدا از گناه مى گذرد و خود را به آن آلوده نمى كند. اين نيست مگر از اثرات ايمان و عقيده به خدا و علم خدا.البته خداى بزرگ هم چنين اشخاصى را به پايه هاى بلندى از معنويات و روحيات مى رساند كه در همين دنيا درك و احساس مى كنند كه لذت در اطاعت خداست و هيچ چيز را بر آن مقدم نمى دارند.(1). صدوق، توحيد،ص244.(2). همان، ص250.(3). انبياء (21) آيه22.(4). نهج البلاغه، نامه 31.(5). توبه(9) آيه 30.(6). اصل.(7). كسى كه خود را فداى ديگران كرد.(8). نهج البلاغه، خطبه 180.(9). يس(36) آيه 81.(10). صدوق، توحيد، ص130.(11). ملك (67) آيه 14.(12). انعام(6) آيه 101.(13). سبأ (34) آيه3.