صفاتى كه خداوند داراى آنهاست صفات ثبوتيه يا جماليه ناميده مى شود؛ مانند قدرت، علم، حيات، حكمت و عدالت، و به طور كلى هر صفتى كه گفته مى شود خداوند آن را دارد از صفات ثبوتيه و جماليه است.در مقابل صفاتى كه خداوند متعال از آنها منزه است، صفات سلبيه يا جلاليه ناميده مى شود، مانند اين كه مى گوييم: خدا شريك ندارد، جسم نيست، مكان ندارد، ديده نمى شود، مركب نيست، نيازمند نيست، عجز، جهل، مرگ و ظلم در او راه ندارد و اصولاً خداى متعال از همه نقص ها پاك و منزه است و هر صفتى كه اثبات نقص كند، از خداى متعال سلب و نفى مى شود، و به همين مناسبت اين صفات، صفات سلبيه يا جلاليه ناميده شده است.
صفات ذات و فعل
صفات ذات، يعنى صفاتى كه در توصيف ذات به آنها جز ذات به چيز ديگرى نياز نداريم و تصور ذات در توصيف او به آنها كافى است، مانند صفت قدرت، علم، سميع بودن و بصير بودن و حيات. اينها صفاتى است كه اتصاف خداى متعال به آنها احتياج به بودن چيز ديگر يا فعل ندارد؛ خدا عالم است چه وجود ديگرى باشد چه نباشد، خدا قادر است چه كارى انجام بدهد چه ندهد، خدا زنده است خواه موجود ديگرى وجود داشته باشد يا نداشته باشد.در مقابل، صفات فعل به صفاتى گفته مى شود كه اتصاف خداى متعال به آنها نياز به اين دارد كه فعل او هم در نظر گرفته شود، مانند عدالت، حكمت، خالق بودن و رازق بودن، كه اگر خداوند كارى انجام ندهد، حقيقت اين صفات تحقق نمى پذيرد.اتصاف خدا به رازق بودن و روزى دهندگى هنگامى صحيح است كه خدا مخلوقاتى داشته باشد و به آنها روزى بدهد و همين طور ساير صفات فعل.
لطفا منتظر باشید ...
