در بعد از ظهر جمعه هشتم ذوالحجه 1387 هجرى قمرى. كه روز ترويه بود، در حالتى بودم كه ديدم صداى اذان به گوشم مىآيد و تنم مىلرزد، و مؤذن در پهلوى راست من ايستاده است، ولكن من به كلى چشم به سوى او نگشودم و جمال مباركش را به نحو كامل زيادت نكردم، فقط شيخ حضرتش گاه گاهى جلوه مىكرد و پنهان مىشد؛ از يكى ديگر كه شخص او را ديدم ولى او را نشناختم، پرسيدم اين مؤذن كيست كه بدين شيوايى و دلربايى اذان مىگويد؟ گفت: اين جناب پيغمبر خاتم محمد بن عبدالله (صلّى الله عليه وآله) است، از شنيدن اين بشارت چنان گريه بر من مستولى شده است كه از آن حال باز آمده ام.(17)
لطفا منتظر باشید ...
