در كتاب شريف اصول كافى، تاءليف ثقه الاسلام كلينى قدس سره از ابو جعفر، امام محمد باقر عليه السلام نقل است كه فرمود:آدم عليه السلام عرض كرد: پروردگارا! شيطان را بر من سلطه بخشيدى، و او را چون خون (كه در بدنم جارى است) بر من چيرگى دادى؛ پس مرا نيز چيزى عنايت فرما!خداوند فرمود: تو را چنين (نعمتى) بخشم كه چون كسى از فرزندانت، تصميم بر انجام گناهى گيرد (و آن را انجام ندهد)، بر او نوشته نشود، و چون آن را انجام دهد (تنها) يك گناه بر او نوشته شود، و چون عزم بر انجام عملى نيك گيرد، چنانچه به انجامش نرساند، حسنه اش برايش نوشته شود، و چون به انجامش رساند، ده حسنه برايش نوشته شود.آدم عرض كرد: پروردگارا! مرا بيشتر عنايت فرما!فرمود: توبه را بدانان بخشيدم. و يا فرمود: (سفره) توبه را تا هنگامى كه نفس به گلو برسد، برايشان گسترم.آدم عليه السلام عرض كرد: پروردگارا! مرا كافى است. (755)
لطفا منتظر باشید ...
