كمال الدين مىگويد:ابو الحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسين بن على بن ابى طالب عليه السلام امامى است كبير القدر و عظيم الشاءن و كثير التهجر و جاد در اجتهاد، با كرامات مشهود و مشهور به خوارق عادات و مواظب بر طاعات؛ كه شب را به سجده و قيام به صبح مىرساند و روز را به تصديق و صيام به انتها؛ و به سبب فزونى علم و گذشتن از متجاوزين به حقش، كاظم ناميدندش.به آن كس كه به او بدى مىرساند، نيكى مىكرد و به كسى كه در حقش جنايت مىنمود، بر و عفو و احسان ارزانى مىداشت.و سبب كثرت عبادتش در شب و روى، عبد صالح مىخواندندش و در عراق به باب الحوائج الى الله معروف بود؛ چه مطلوب متوسلان به حضرتش، از سوى خداوند حاصل مىگشت و كراماتش، عقول را به حيرت وا مىداشت و بيانگر آن بود كه او را قدمى صدق نزد خداوند بود كه آنرا زوالى متصور نبود. (967)
لطفا منتظر باشید ...
