168- از خطبههاى آن حضرت عليه السَّلام هنگام رفتن اصحاب جمل (پيروان عائشه شتر سوار) ببصره
(1) خداوند پيغمبر را كه راهنما (ى بشر) بود بر انگيخت با كتابى (قرآن كريم) گويا (راه خير و شرّ را بيان نموده) و با امرى (آئينى) برپا (تا قيامت باقى و بر قرار بوده كجى و نادرستى در آن راه ندارد) تباه نمىشود مگر مخالف آن كه تباه شونده است، (2) و بتحقيق بدعتهاى مشتبه (كه به سنّت پيغمبر اكرم جلوه داده ميشود) هلاك كنندهها (ى مردم) هستند مگر آنرا كه خدا از آنها حفظ كند (توفيق دهد تا از آنها پيروى نكرده به سلامت ماند) و اطاعت از حجّت خدا (امام عليه السّلام) نگاهدارى امر (دين و دنياى) شما است، پس او را پيروى كنيد به حالى كه سرزنش شده و مجبور نبوده باشيد (با اخلاص و صميم قلب بدستور او رفتار نمائيد، نه از روى بىميلى كه چنين كسيرا منافق و رئاء كار دانسته او را توبيخ و سرزنش نمايند) (3) و سوگند بخدا (يا مرا) بايد اطاعت كنيد، يا آنكه خداوند خلافت حقّه را از شما انتقال مىدهد، پس هرگز آنرا بسوى شما باز نمىگرداند تا بغير شما (بنى اميّه و بنى عبّاس) باز گردد. (4) بتحقيق آنان (طلحه و زبير و پيروانشان) بر اثر راضى نبودن بخلافت من (نه از جهت
لطفا منتظر باشید ...
