تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین جلد 1

پيش او از احوال آخرت، يعنى اصلا التفات نكرده در غير رضاى خدا. (فكفى بالجنّة) پس، بس است بهشت.

(نوالا و ثوابا) از روى ثواب و نعمت‏ها. (و كفى بالنّار) و كافى است آتش دوزخ.

(عقابا و وبالا) از روى عقوبت و شدّت مصيبت. (و كفى باللّه) و بس است خدا.

(منتقما و نصيرا) انتقام كشنده طالح و يارى دهنده صالح. (و كفى بالكتاب) و كافى است كتاب خدا.

(حجيجا و خصيما) حجّت آورنده و خصومت كننده. (اوصيكم بتقوى اللّه) وصيّت مى‏كنم شما را به پرهيزكارى و ترس كارى از خدا.

(الّذي اعذر) آن خدايى كه اظهار عذر كرد و ظاهر ساخت پاداش عمل را.

(بما انذر) به آنچه بيم كرد خلايق را به آن از انواع عقوبت‏ها. (و احتجّ بما نهج) و حجّت آورد بر ايشان به آنچه روشن كرد از دلايل و بيّنات. (و حذّركم عدوّا) و ترسانيد شما را از دشمنى كه.

(نقذ في الصّدور) روان شد در سينه‏ها.

(خفيّا) در حالتى كه پنهان است از نظر. (و نفث فى الآذان) و دميد در گوش‏ها كلمات مضلّه را.

(نجيّا) در حالتى كه راز گوينده است به سرّ. اين كنايت است از وسوسه شيطان در قلوب بندگان به صورت الفاظ و غير آن.

(فاضلّ) پس گمراه كرد مطيع خود را.

(و اردى) و به هلاكت آورد او را. (و وعد فمنّى) و وعده داد پس، آرزومند گردانيد او را به اميدهاى بى‏بنياد. (و زيّن) و بياراست در نظر او.

(سيّئات الجرايم) بدى‏هاى جرم‏ها. (و هوّن) و آسان كرد در ديده اعتبار او.