تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین جلد 1

ساعتى به بليّتى و شدّت عظيمه گرفتار باشد و اصلا از عذاب و نكال خلاص نشود و شبهه‏اى نيست كه اين حال مخصوص است به كفّار و دشمنان اهل بيت احمد مختار (عليهم صلوات اللّه الملك الجبّار). (انّا باللّه عائذون) به درستى كه ما به خداى تعالى پناه گيرندگانيم از اين عذاب و عقاب و «الَّذِينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قالُوا إِنَّا» و به درستى كه ما از آن خداونديم و به بند بندگى او در بنديم و به تحقيق كه ما به سوى حكم او كه تعذيب و انابت است باز گردندگانيم. (عباد اللّه اين) اى بندگان خدا كجااند.

(الّذين عمّروا) آن كسانى كه عمر داده شده بودند.

(فنعموا) پس زيستند به ناز و نعمت. (و علّموا) و آموزانيده شدند.

(ففهموا) پس فهم كردند به فطنه سليمه. (و انظروا) و مهلت داده شدند.

(فلهوا) پس غفلت ورزيدند و اعراض نمودند از طاعات. (و سلّموا) و سالم گردانيده شدند از آفات.

(فنسوا) پس فراموشى اختيار كردند بر تذكيرات و تنبيهات. (امهلوا طويلا) مهلت داده شده‏اند در زمان دراز. (و منحوا جميلا) و عطا داده شده‏اند در زمان دراز با برگ و ساز. (و حذّروا اليما) و ترسانيده شده‏اند به عذاب دردناك. (و وعدوا جسيما) و وعده داده شده‏اند به نعمت‏هاى بزرگ و ايشان به شغل دنيا بازماندند از آن نعمت‏ها. (احذروا) حذر كنيد و احتراز نماييد اى بندگان خدا.

(الذّنوب المورطة) از گناهانى كه اندازنده‏اند صاحب خود را در هلاكت. (و العيوب المسخطة) و از عيب‏هاى خشم آورنده حضرت عزّت. (يا اولى الابصار و الاسماع) اى صاحبان ديده بينا و گوش‏هاى شنوا.