بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
قسمت كرد و به هر يك پانصد درهم داد و خود نيز همچون يكى از ايشان پانصد درهم برداشت. در اين هنگام كسى كه در جنگ شركت نكرده بود آمد و گفت: اى امير المومنين من با قلب و دل خود همراه تو بودم، هر چند جسم من اينجا حضور نداشت، اينك چيزى از غنيمت به من ارزانى فرماى. امير المومنين همان پانصد درهمى را كه براى خود برداشته بود به او بخشيد و بدينگونه به خودش از غنايم چيزى نرسيد.راويان همگى اتفاق دارند كه على (عليه السلام) فقط سلاح و مركب و بردگان و كالاهايى را كه در جنگ مورد استفاده لشكر جمل قرار گرفته بود تصرف و ميان اصحاب خود قسمت فرمود و اصحابش به او گفتند: بايد مردم بصره را در حكم اسيران جنگى و برده قرار دهى و ميان ما قسمت كنى. فرمود: هرگز. گفتند: چگونه ريختن خون آنان براى ما حلال و جايز است، ولى اسير گرفتن زن و فرزندشان براى ما حرام و نارواست فرمود: آرى چگونه ممكن است زن و فرزندى ناتوان در شهرى كه مسلمان است براى شما روا باشد البته آنچه را آن قوم با خود به اردوگاه خويش آورده و در جنگ با شما از آن بهره بردهاند غنيمت و از آن شماست، ولى آنچه در خانهها و پشت درهاى بسته است متعلق به اهل آن است و براى شما هيچ بهره و نصيبى در آن نيست. و چون در اين باره بسيار سخن گفتند، فرمود: بسيار خوب.اينك قرعه بكشيد و ببينيد عايشه در سهم چه كسى قرار مىگيرد تا او را به هر كس قرعه اصابت كند بسپرم. گفتند: اى امير المومنين، از خداوند آمرزش مىخواهيم، و برگشتند.
خطبه (13)
اين خطبه با جمله «كنتم جند المرأة و اتباع البهيمة» (شما سپاه زن و پيروان چهار پا بوديد) شروع مىشود و در نكوهش مردم بصره است.[درباره] خبر دادن على (عليه السلام) از اينكه بصره را آب فرو خواهد گرفت و
لطفا منتظر باشید ...
