جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 1

سوگند سخن او را دروغ مى‏سازم، آزادش كنيد، و همينكه رشيد خواست برود زياد گفت: او را برگردانيد [و به او گفت‏] هيچ چيزى را براى تو بهتر از آنچه كه دوستت گفته است نمى‏يابيم، كه اگر تو زنده بمانى همواره در جستجوى شر و بدى براى ما خواهى بود، هر دو دست و هر دو پايش را ببريد، چنان كردند و او همچنان سخن مى‏گفت، زياد گفت: او را بر دار كشيد و طناب را بر گردنش افكنيد، رشيد گفت: براى من كار ديگرى باقى مانده است كه خيال مى‏كنم انجام نخواهيد داد، زياد گفت: زبانش را ببريد و چون زبانش را بيرون كشيدند كه قطع كند، گفت: بگذاريد يك كلمه ديگر سخن بگويم، اجازه دادند، رشيد گفت: به خدا سوگند اين تصديق خبر امير المومنين است كه به من خبر داده است زبانم قطع مى‏شود، زبانش را بريدند و بر دارش كشيدند.

ابو داود طيالسى، از سليمان بن رزيق، از عبد العزيز بن صهيب نقل مى‏كند كه مى‏گفته است، ابو العالية از قول مزرع- دوست على بن ابى طالب (عليه السلام)- براى من نقل كرد لشكرى خواهد آمد و چون به بيابان برسند بر زمين فرو خواهند شد، ابو العاليه مى‏گويد به مزرع گفتم مثل اينكه از غيب با من سخن مى‏گويى، او گفت: آنچه را به تو مى‏گويم حفظ كن كه شخص مورد اعتماد، يعنى على (عليه السلام)، براى من گفته است، همچنين چيز ديگرى هم به من گفته است كه مردى گرفته خواهد شد و ميان دو كنگره از كنگره‏هاى مسجد به دار كشيده مى‏شود، گفتم گويا تو براى من از غيب سخن مى‏گويى گفت: به هر حال آنچه را به تو گفتم حفظ كن، ابو العاليه مى‏گويد به خدا سوگند جمعه بعد فرا نرسيد كه مزرع را گرفتند و كشتند و ميان دو كنگره از كنگره‏هاى مسجد بر دار كشيده شد. مى‏گويم [ابن ابى الحديد] موضوع به زمين فرو شدن آن لشكر را بخارى و مسلم در دو كتاب صحيح خود از ام سلمه رضى الله عنها نقل كرده‏اند كه مى‏گفته است از پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) شنيدم كه مى‏فرمود «قومى به خانه خدا حمله مى‏برند و چون به بيابان برسند بر زمين فرو خواهند شد» من گفتم اى رسول خدا شايد ميان ايشان كسانى مجبور و ناچار باشند، فرمود همگان به زمين فرو مى‏شوند و سپس در قيامت بر نيات خود محشور و مبعوث مى‏شوند.

گويد: از ابو جعفر محمد بن على (عليه السلام) پرسيده شد آيا منظور يكى از بيابانهاى‏