جلوه تاريخ در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد
جلد هفتم
ادامه نامههاى اميرالمؤمنين
بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله الواحد العدل
نامه (29)
از نامههاى آن حضرت به مردم بصره نامه با اين عبارت شروع مىشود: و قد كان من انتشار حبلكم و شقاقكم ما لم تغبوا عنه» «همانا موضوع گسستن ريسمان طاعت و ستيز شما چيزى است كه از آن نمىتوانيد غافل باشيد.» در اين نامه، ابن ابى الحديد پس از توضيح لغات و اصطلاحات نكتهاى در باره سخنرانى مشهور زياد بن ابيه در بصره آورده است كه ترجمه آن نشان دهنده ستيز او با راه و شيوه على (عليه السلام) است.مىگويد، زياد در آن خطبه خود گفت: «به خدا سوگند بى گناه را به گناه گنهكار و نيكوكار را در قبال فرو مايه و پدر را به گناه پسر و همسايه را به گناه همسايه فرو خواهم گرفت، مگر اينكه تسليم فرمان من شويد.» ابو بلال مرداس بن اديه كه در آن هنگام پيرى سالخورده بود برخاست و با صداى لرزان و آهسته گفت: اى امير خداوند بر خلاف آنچه تو گفتى به ما خبر داده است و بر خلاف حكم تو حكم كرده و فرموده
لطفا منتظر باشید ...
