عمران بن حصين - جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید - جلد 7

محمود مهدوی دامغانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

نامه (54)

از نامه آن حضرت به طلحه و زبير كه آن را همراه عمران بن حصين خزاعى گسيل فرموده است و اين نامه را ابو جعفر اسكافى در كتاب مقامات نقل كرده است. در اين نامه كه چنين آغاز مى‏شود ژ «اما بعد، فقد علمتها و ان كتمتها انّى لم ارد الناس حتى ارادونى»، «اما بعد، هر چند پوشيده داريد خود به خوبى مى‏دانيد كه من از پى مردم نرفتم تا آنان از پى من آمدند.»، ابن ابى الحديد پيش از شروع در شرح چنين آورده است:

عمران بن حصين

عمران بن حصين بن عبيد بن خلف بن عبد بن نهم بن سالم بن عاضرة بن سلول بن حبشيّة بن سلول بن كعب بن عمرو خزاعى كه به نام پسرش بجيد كنيه ابو بجيد داشته است همراه ابو هريره در سال فتح خيبر مسلمان شد. او از افراد فاضل و فقيه صحابه بوده است.

مردم بصره از قول خود او نقل مى‏كنند كه مى‏گفته است، فرشتگان موكل بر آدميان را مى‏ديده است و با او سخن مى‏گفته‏اند ولى همين كه اين موضوع را نقل كرده و افتخار ورزيده است، آن حال از ميان رفته است.

محمد بن سيرين مى‏گويد: فاضل‏تر اصحاب رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) كه ساكن بصره شدند، عمران بن حصين و ابو بكره بودند. عبد الله بن عامر بن كريز از او خواست قضاوت بصره را بپذيرد و او چندى پذيرفت و سپس استعفاء داد و عبد الله بن عامر آن را پذيرفت. عمران بن حصين به سال پنجاه و دوم هجرت در بصره در گذشته است.

/ 407