جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید - جلد 7

محمود مهدوی دامغانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

واجب است كه به اطاعت برگرديد زيرا دليلى براى شكستن بيعت خود نداريد و اگر مى‏گوييد با زور و در حالى كه مجبور شده‏ايد با من بيعت كرده‏ايد معنى زور و اجبار اين است كه شمشير برهنه بر گردن باشد كه چنين اتفاقى هرگز نيفتاده است و براى شما هم چنين ادعايى ممكن نيست. اگر مى‏گوييد نه با رضايت خود و نه با زور بلكه در حالى كه بيعت با من را خوش نداشته‏ايد، بيعت كرده‏ايد، فرق است ميان آن كه كسى چيزى را خوش نداشته باشد يا اينكه او را مجبور كرده باشند. وانگهى امور شرعى مبتنى بر ظاهر است و بر شما با اظهار بيعت و در آمدن در آنچه كه مردم به آن در آمده‏اند، اطاعت از من واجب مى‏شود و اينكه شما ناخوش داشتن بيعت خود را پوشيده نگه داشته‏ايد، اعتبارى ندارد. وانگهى اگر بيعت مرا مسلمانان خوش نداشته‏اند همه مهاجران در اين ناخوش داشتن برابر بوده‏اند و چه چيزى فقط شما دو تن را از ميان مهاجران به تقيه و پوشيده داشتن نيت واداشته است. و سپس فرموده است: اگر در آغاز كار از بيعت خود دارى مى‏كرديد، پسنديده‏تر از اين بود كه نخست به بيعت در آييد و سپس آن را بشكنيد.

آن گاه على (عليه السلام) مى‏گويد: اما شبهه‏اى كه در مورد من كرده‏ايد و مى‏گوييد عثمان را من كشته‏ام، من كسانى از مردم مدينه را كه نه با من بيعت كرده‏اند و نه با شما موافق‏اند يعنى كسانى همچون محمد بن مسلمه و اسامة بن زيد و عبد الله بن عمر را كه نه على و نه طلحه را يارى دادند، حكم قرار مى‏دهم. يعنى گروهى را كه به طرفدارى از على يا از طلحه و زبير متهم نبودند، و بر هر چه حكم كنند اطاعت از آن بر هر كدام ما واجب مى‏شود، و هيچ شبهه‏اى نيست كه آنان اگر مى‏خواستند بر طبق واقع حكم كنند به برائت على (عليه السلام) از خون عثمان حكم مى‏كردند و رأى مى‏دادند كه طلحه عهده دار انجام دادن كارهايى بود كه به محاصره كردن و كشتن عثمان منجر شد و زبير هم او را بر آن كار يارى داد هر چند در اظهار دشمنى و ستيز همچون طلحه نبوده است.

على (عليه السلام) سپس آن دو را از اصرار بر گناه منع كرده و فرموده است: شما مى‏ترسيد كه اگر به طاعت برگرديد و از جنگ باز ايستيد ننگ و عار بر شما خواهد بود، و حال آنكه اگر اين كار را نكنيد هم ننگ و عار و هم آتش دوزخ را خواهيد داشت. ننگ و عار از اين جهت كه چون شكست بخوريد و بگريزيد از آن مصون نمى‏مانيد و باطل بودن ادعاى شما هم به زودى براى مردم روشن مى‏شود، آتش دوزخ هم براى سر كشانى است كه بدون توبه بميرند و بديهى است تحمل ننگ به تنهايى سبك‏تر و بهتر

/ 407