بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
واجب است كه به اطاعت برگرديد زيرا دليلى براى شكستن بيعت خود نداريد و اگر مىگوييد با زور و در حالى كه مجبور شدهايد با من بيعت كردهايد معنى زور و اجبار اين است كه شمشير برهنه بر گردن باشد كه چنين اتفاقى هرگز نيفتاده است و براى شما هم چنين ادعايى ممكن نيست. اگر مىگوييد نه با رضايت خود و نه با زور بلكه در حالى كه بيعت با من را خوش نداشتهايد، بيعت كردهايد، فرق است ميان آن كه كسى چيزى را خوش نداشته باشد يا اينكه او را مجبور كرده باشند. وانگهى امور شرعى مبتنى بر ظاهر است و بر شما با اظهار بيعت و در آمدن در آنچه كه مردم به آن در آمدهاند، اطاعت از من واجب مىشود و اينكه شما ناخوش داشتن بيعت خود را پوشيده نگه داشتهايد، اعتبارى ندارد. وانگهى اگر بيعت مرا مسلمانان خوش نداشتهاند همه مهاجران در اين ناخوش داشتن برابر بودهاند و چه چيزى فقط شما دو تن را از ميان مهاجران به تقيه و پوشيده داشتن نيت واداشته است. و سپس فرموده است: اگر در آغاز كار از بيعت خود دارى مىكرديد، پسنديدهتر از اين بود كه نخست به بيعت در آييد و سپس آن را بشكنيد.آن گاه على (عليه السلام) مىگويد: اما شبههاى كه در مورد من كردهايد و مىگوييد عثمان را من كشتهام، من كسانى از مردم مدينه را كه نه با من بيعت كردهاند و نه با شما موافقاند يعنى كسانى همچون محمد بن مسلمه و اسامة بن زيد و عبد الله بن عمر را كه نه على و نه طلحه را يارى دادند، حكم قرار مىدهم. يعنى گروهى را كه به طرفدارى از على يا از طلحه و زبير متهم نبودند، و بر هر چه حكم كنند اطاعت از آن بر هر كدام ما واجب مىشود، و هيچ شبههاى نيست كه آنان اگر مىخواستند بر طبق واقع حكم كنند به برائت على (عليه السلام) از خون عثمان حكم مىكردند و رأى مىدادند كه طلحه عهده دار انجام دادن كارهايى بود كه به محاصره كردن و كشتن عثمان منجر شد و زبير هم او را بر آن كار يارى داد هر چند در اظهار دشمنى و ستيز همچون طلحه نبوده است.على (عليه السلام) سپس آن دو را از اصرار بر گناه منع كرده و فرموده است: شما مىترسيد كه اگر به طاعت برگرديد و از جنگ باز ايستيد ننگ و عار بر شما خواهد بود، و حال آنكه اگر اين كار را نكنيد هم ننگ و عار و هم آتش دوزخ را خواهيد داشت. ننگ و عار از اين جهت كه چون شكست بخوريد و بگريزيد از آن مصون نمىمانيد و باطل بودن ادعاى شما هم به زودى براى مردم روشن مىشود، آتش دوزخ هم براى سر كشانى است كه بدون توبه بميرند و بديهى است تحمل ننگ به تنهايى سبكتر و بهتر