باب گزيده سخنان حكمت آميز و اندرزهاى امير المؤمنين (عليه السلام)
در اين بخش پاسخهاى او به پرسشها و برخى از سخنان كوتاه در باره مقصودهاى ديگر هم آمده است بدان كه اين بخش از كتاب ما همچون روح به نسبت بدن و مردمك نسبت به چشم است، گوهر مكنونى است كه بخشهاى ديگر كتاب همچون صدف آن است، و ممكن است گاهى به صورتى اندك مطالب گذشته تكرار شده باشد و سبب آن بزرگى اين كتاب است كه گاهى مطالب نقل شده در گوشه و كنار آن از ذهن دور مىماند. هنگامى كه سيد رضى كه خدايش رحمت كناد با وجود اختصار متن نهج البلاغه نسبت به اين شرح سهو كرده و برخى مطالب را در جاهاى بسيار مكرر آورده است، عذر ما در تكرار اندكى از مطالب در اين كتاب بزرگ پذيرفتهتر است.
حكمت (1)
كن فى الفتنة كابن اللّبون، لا ظهر فيركب و لا ضرع فيحلب. «به هنگام فتنه چون كره شتر دو ساله باش، نه پشتى كه سوارش شوند و نه پستانى كه بدوشندش.»
لطفا منتظر باشید ...
