راهیان کوی دوست نسخه متنی

«مَن كانَ يُريدُ الْعاجِلَةَ عَجَّلْنا لَهُ فيها مَانَشآءُ لِمَنْ نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْليها مَذْمُوماً مَّدْحُوراً» (1)

هر كس با سعى و تلاش خود، طالب دنيا و متاع زوال پذير آن است، متاع دنيا را به او مى دهيم (ليكن) به هر كه ما بخواهيم، آنچه مشيت ازلى ماست (مى دهيم). سپس در عالم آخرت دوزخ را نصيب او مى كنيم تا با نكوهش و سرزنش به جهنم درآيد.

«العاجلة»، از جمله نامهاى دنياست و به معناى زودگذر و زوال پذير است و در مقابل آن «الآجلة»، به معناى ديرپاى و باقى و مدت دار است.

قرآن مى فرمايد، دسته اى از مردم، زندگى دنيا را كه با شتاب مى آيد و به سرعت زوال مى پذيرد، دوست دارند و به وراى اين زندگى توجهى ندارند. چنان نيست كه هر چه اين گروه بخواهند خداوند در اختيارشان بگذارد، بلكه بر اساس نظم و تدبير حاكم بر جهان، برخى از خواسته هاى آنان را پاسخ مى گويد و به هر كس بخشى از نعمتهاى خود را مى دهد. پس نه همه طالبان دنيا به خواسته هاى خود مى رسند و نه هر كس به دنيا دست يابد به همه خواسته هاى خود مى رسد، بلكه به برخى از آنها دست مى يابد؛ آنگاه بعضى از آنان كه خداوند به برخى از خواسته هاى دنيوى آنان پاسخ مى دهد، به عذاب ابدى گرفتار مى آيند و سرافكنده و نكوهيده وارد جهنم مى شوند!

اين سرنوشت كسانى است كه خواستار زندگى زودگذر دنيا مى باشند، كه در برابر بهره مند شدن از بخشى از خواسته هاى خود، عذاب ابدى را به جان مى خرند.

در مقابل دنيا دوستان، طالبان آخرت قرار دارند كه خداوند در وصف آنها مى فرمايد:

«وَ مَنْ اَرادَ الاْخِرَةَ و سَعى لَها سَعْيَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَاُوْلئِكَ كانَ سَعْيُهُم مَّشْكُوراً» (2)

و كسانى كه خواستار حيات آخرت باشند و براى آن در حد توان بكوشند، به شرط ايمان به خدا سعى آنها مقبول خواهد بود.

1- اسراء/18.

2- اسراء/19.