راهیان کوی دوست نسخه متنی

كسانى كه جوياى حيات اُخروى هستند و باور دارند كه پس از دنيا، زندگى و حياتى جاودانه و ارزشمند وجود دارد، بايد براى دست يابى به آن سعادت برين و جاودانه در حد توان تلاش كنند. آن هم تلاشى كه در خور چنان خواسته اى باشد و نيز راهى را طى كنند كه به آخرت منتهى مى گردد.

سخن در اين است كه طالب و جوياى سعادت ابدى و حيات جاودانه و بى نهايت، چقدر كوشش و تلاش كند؟ براى روشن شدن سعى و كوشش شايسته و متناسب با آخرت جويى، خوب است به دنياپرستان بنگريم كه براى زندگى محدود و موقت دنيوى، آنهم آميخته با رنج و ناراحتى ها، چقدر تلاش مى كنند؟ اگر هزار سال نيز عمر كنند، دست از تلاش بر نمى دارند، اگر به جاى بيست و چهار ساعت، چهل و هشت ساعت در روز وقت مى داشتند، همه آن را به تلاش مى گذراندند.

اميرالمؤمنين، صلوات اللّه عليه، با آن همه عبادتهاى از شب تا به صبح، آن همه مناجات و گريه ها، در آخر مى فرمايد: «آهِ مِنْ قِلَّةِ الزّادِ و طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ...» (1) آه از كمى توشه و درازى راه و دورى سفر.

البته شرط تلاش براى آخرت اين است كه آن تلاش برخاسته از ايمان به خدا باشد، كه در اين صورت خداوند نمى فرمايد ما بهشت را به آنها مى دهيم، بلكه مى فرمايد: «كانَ سَعْيُهُم مَّشْكُوراً» ما از آنها تشكر مى كنيم و به پاس تلاششان، رحمت وثوابهايى كه به اهل آخرت و طالبان رضاى خدا داده مى شود، بدانها ارزانى مى گردد. شكى نيست كه پاداش نيكوكاران ومؤمنان باعمل آنان برابر نيستوبيش از عمل آنهاست: در اين باره مى فرمايد:

«مَنْ جاءَ بِالْحَسَنةِ فَلَهُ عَشْرُ اَمْثالِها...» (2) هر كس كار نيكو كند، به او ده برابر پاداش مى دهند.

در جاى ديگر مى فرمايد: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها...» (3) هر كس كار نيكو كند، به

1- نهج البلاغة با ترجمه فيض الاسلام، كلام 74، ص 1119

2- انعام/160.

3-نمل/89.