راهیان کوی دوست نسخه متنی

سجده هاى طولانى مى پردازند و به مرور زمان، با يارى خداوند بر عبادت توان مى يابند، چنانكه اين مطلب در قرآن و روايات و دعاها، كراراً بيان گرديده است و بدان سفارش شده است. (به هر جهت اين بخش از روايت اشاره دارد به اينكه ممكن است، انسان از نظر نيروى بدنى و نيز براى انجام كارهاى دنيوى ضعيف باشد، اما براى عبادت خدا توان و قدرت فوق العاده اى داشته باشد). از مرحوم آية الله امينى (رضي الله عنه) سؤال شد: آيا شما حديثى را كه درباره حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) وارد شده كه شبى هزار ركعت نماز مى خواندند، تصديق مى كنيد و آيا چنين چيزى امكان دارد؟ ايشان فرمود: من خودم اين كار را تجربه كرده ام. از دوستان ايشان نقل شده است كه، در طول يك ماه رمضان، هر شب بعد از افطار تا سحر در حرم حضرت امام رضا (عليه السلام) هزار ركعت نماز مى خواند. اين از لحاظ قدرت ظاهريشان براى عبادت كه نشان مى دهد كه از نظر توان ظاهرى، و جسمى آمادگى دارند، عاشقانه در برابر خدا بايستند و به مناجات مشغول گردند، گرچه عبادت تنها به توان ظاهرى بستگى ندارد و مهمتر از آن توجه قلبى به خداوند است كه در هنگام انجام اين عبادتهاى طولانى، حتى براى لحظه اى، چيزى غير از خدا به دلشان خطور نمى كند. «لااَرى فى قَلْبِهِمْ شُغْلاً لِمَخْلُوق» بيست و دومين ويژگى: لحظه اى دلشان به آفريده اى مشغول نمى گردد.

ما وقتى دو ركعت نماز مى خوانيم، به چيزى كه توجه نداريم خداست، اما آنها دلشان به هيچ مخلوقى توجه ندارد و فقط به خداى متعال مشغول مى گردد. خداوند متعال آنان را مورد تمجيد و تشويق خود قرار داده است و بشارت مى دهد (البته اين بشارت از زبان پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله) بدانها داده مى شود، ولى هر يك از آن بشارتها، بشارتى خصوصى از جانب خدا به آنهاست).