راهیان کوی دوست نسخه متنی

مردم را ملك الموت و يارانش قبض مى كنند. «قُلْ يَتَوَفّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذى وُكِّلَ بِكُمْ ثُّمَ اِلى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ» (1) اى پيامبر، به آنها بگو فرشته مرگ كه مأمور قبض روح شماست، جان شما را خواهد گرفت و پس از مرگ به سوى خداى خود باز مى گرديد. در جاى ديگر خداوند مى فرمايد:«... حَتّى اِذا جاءَ اَحَدَكُمْ الْمَوْتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا...» (2) آنگاه كه مرگ يكى از شما فرا رسد، نمايندگان و رسولان ما او را مى ميرانند. براساس اين روايت و روايات ديگرى كه به همين مضمون وارد شده، قبض روح برخى از بندگان، توسط خود خدا انجام مى گيرد.

اين مقام والا و بلند، نصيب كسانى مى گردد كه عاشق خداهستند وعمر خود را به آرزوى ديدار محبوب سپرى كرده اند و حاضرند جان خود را در راه لقا و ديدار محبوب ببازند. خدا هنگام مرگ، لقاى خود را نصيب آنها مى كند، سپس آنها احساس مى كنند جانشان در دست خداست و او خود جانشان را مى گيرد. آنان به مانند كسى كه سالها از معشوق خود دور افتاده است وپس از آن به وصال او مى رسد و معشوق در آغوشش مى گيرد، احساس سرور و شادمانى مى كنند. نه تنها هنگام مرگ بيم و هراس ندارند، بلكه به لذتى دست مى يابند كه با هيچ چيز قابل مقايسه نيست و آن اينكه خود را در آغوش معشوق مى يابند. درباره ارزش و عظمت اين مطلب انسان هر چه بينديشد كم است، چرا كه اين مقام به انبيا و اولياى خاص خدا اختصاص دارد و آن شخص به مقامى رسيده كه از مقام مَلَك مقرب الهى، حضرت عزرائيل، نيز بالاتر است و او اجازه قبض روحش را ندارد. در روايات آمده است كه براى اوليا و دوستان خاص خدا مراتبى است كه

1- سجده/11.

2- انعام/61.