رضاى الهى بزرگترين خواسته مؤمن - راهیان کوی دوست نسخه متنی

را درست و بجا انجام مى دهند، ولى به آن توجهى ندارند.

در دنيا، توجه مؤمن اهل يقين، به مسائل و كارهاى دنيا سطحى است، آن گونه كه هنگام پرداختن به آنها، آن مسائل مثل موج آرامى است كه بر سطح استخر مى گذرد و به عمق آن راه نمى يابد. مسائل دنيا بسان موج كوتاهى است كه بى شتاب از روى دل انسان مؤمن مى گذرد و به درون جان او سرايت نمى كند، چرا كه دلش در جاى ديگر است و از ته دل خبر نمى شود كه چه گذشت، لذا در پيشگاه خداوند قسم مى خورد كه من از دنيا بى خبرم. بر خلاف دنيا گرايان كه علاقه به دنيا در عمق دلشان نفوذ كرده، بلكه در دل آنها جز شهوت و لذت جويى و آرزوهاى دور و دراز چيز ديگرى وجود ندارد.

«فَيَقُولُ اللّهُ: صَدَقْتَ عَبْدى كُنْتَ بِجَسَدِكَ فىِ الدُّنْيا وَ رُوحِكَ مَعى. فَاَنْتَ بِعَيْنى سِرُّكَ وَ عَلانيَتُكَ»

خداوند مى فرمايد: راست گفتى اى بنده من، تو با جسد خود در دنيا بودى، ولى روحت نزد من بود و آشكار و نهانت را مى دانم.

چطور ممكن است انسان به امور زندگى خود بپردازد، در فكر تهيه خوراك، پوشاك وسايراحتياجات خود باشد، امااز ته دل به جاى ديگرى توجه داشته باشد! اگر رسيدن به چنين مقامى ممكن است،چراماسعى نمى كنيم،حتى براى لحظه اى به زخارف دنيا دل نبنديم وبه امور پست وبى ارزش دنيا پشت پا بزنيم ودل به خدا بسپاريم؟

رضاى الهى بزرگترين خواسته مؤمن

«سَلْ اُعْطِكَ وَ تَمَنَّ عَلَىَّ فَاُكْرِمَكَ، هذِهِ جَنَّتى فَتَبَحْبحْ فيها وَ هذا جِوارى فَاسْكُنْهُ»

هر چه مى خواهى از من طلب كن تا به تو عطا كنم و از من تمنا كن تا به تو كرم كنم. اين بهشت من است پس در اندرون آن جاى گزين، و اين جوار رحمت من است، پس در آن اقامت كن.

گويا آزمايش ديگرى پيش آمده است، محبى بعد از يك عمر تلاش، در راه