حضرت ابراهيم، خليل الرحمن، و اعتماد بر خدا - راهیان کوی دوست نسخه متنی

مؤمن به آنچه نزد خداست اميدوارتر است؛ چون ممكن است مال او از بين برود و يا ربوده شود؛ ولى آنچه در خزانه خداست از بين نمى رود.

حضرت ابراهيم، خليل الرحمن، و اعتماد بر خدا

يكى از بندگان صالح خدا كه لحظه اى از اعتماد و توكل به خدا غافل نشد و به يقين مى تواند بهترين الگو براى همه بندگان خدا باشد، حضرت ابراهيم خليل الرحمن (عليه السلام) است. آن هنگام كه بت پرستان قصد سوزاندن و از بين بردن او را داشتند، او تنها به خداى خود اعتماد كرد و تنها از او يارى خواست، چنانكه قرآن كريم مى فرمايد:

«قالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا اِلهَتَكُمْ اِنْ كَنْتُمْ فاعِلينَ»(1)

گفتند: او را بسوزانيد و خدايان خود را يارى كنيد، اگر كارى از شما ساخته است.

مرحوم طبرسى مى نويسد: مردم به جمع آورى هيزم پرداختند، اگر كسى بيمار مى شد به بازماندگانش وصيت مى كرد كه در كار جمع آورى هيزم كوتاهى نكنند و نيز سفارش مى كردند كه مقدارى از مال آنان را براى خريد هيزم، جهت سوزاندن ابراهيم صرف كنند؛ حتى برخى از زنهايى كه كارشان پشم ريسى بود از اجرت آن براى سوزاندن ابراهيم و رضاى خدايان، هيزم مى خريدند. سرانجام هيزم فراوانى فراهم شد و آتش شعلهور گرديد. از آنجا كه نزديك شدن به چنين آتشى كه آن مقدار هيزم براى او فراهم شده بود، تقريباً غير ممكن بود، ناگزير از منجنيق استفاده كردند و ابراهيم را بر بالاى آن نهاده و به درون آتش افكندند.

امام صادق (عليه السلام) فرمود:

«لَمّا اُجْلِسَ اِبْراهيمُ فِى الْمَنْجِنيقِ وَ اَرادُوا اَنْ يَرْمُوا بِهِ فِي النّارِ اَتاهُ جَبْرئيلُ (عليه السلام) فَقالَ: السَّلامُ عَلَيْكَ يا اِبْراهيمُ وَ رَحْمَةُ اللّهِ وَ بَرَكاتُهُ»

1ـ انبياء/68.