بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بايد يك همّ داشته باشد و آن طلب رضاى خداست. پس «اِجْعَلْ هَمَّكَ همَّاً واحِداً» يعنى تزلزل نداشته باش كه گاهى دنيا را بخواهى و گاهى آخرت را، گاهى خدا و گاهى خلق را؛ بلكه نهايت سعى و همتّت براى خدا باشد.شركى كه باعث مى گردد انسان هم خدا را بخواهد و هم غير او را، هم در عمل اثر مى گذارد و هم در گفتار انسان، چرا كه انسان طالب دل خواه خود است و سخن او تابع شرايط و منافعش مى باشد، در واقع نان به نرخ روز مى خورد. به گونه اى سخن مى گويد كه مخاطبش را به خود جلب كند و يا او را فريب دهد ـ چنين افرادى دو زبان دارند اما كسى كه هدفش خداست و طالب رضاى اوست، زبانش نيز يكى است و يك جور سخن مى گويد؛ لذا خداوند مى گويد: «وَ اجْعَلْ لِسانَكَ لِساناً واحِداً»توصيه ديگر خداوند به پيامبر اين است كه اگر ياد خدا در دلت نباشد، بدنت مرده است. حيات انسانى تو، به ياد خدا بستگى دارد و اگر به ياد خدا نباشى از حيات انسانى محروم خواهى بود و بدنت مرده است، گرچه داراى حيات حيوانى است. وقتى بدن انسان زنده مى ماند كه لحظه اى از خدا غافل نگردد. سپس خداوند آفت اصلى غفلت را چنين ذكر مى كند كه اگر كسى غفلت ورزد «لا اُبالى بِأَىِّ واد هَلَكَ» باك ندارم كه در كدامين وادى هلاك شود، يعنى غفلت عامل اصلى هلاكت است. اگر كسى خدا را فراموش كند و از او روى برگرداند، ممكن است به هر نوع هلاكتى گرفتار شود. سنّت خدا در اين عالم بر اين است كه انسان مختار باشد و اين سخن خدا تهديدى است براى انسان كه متوجه باشد غفلت از خدا او را به انواع هلاكتها دچار مى كند، چنانكه خداوند مى فرمايد:«وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَلَهُ قَرينٌ» (1)كسى كه از ياد خدا اعراض كند شيطان را بر او مى گماريم تا هم نشين او گردد.1- زخرف/36.