بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 104صحيح واقع شده باشد. و در حق زنان، استبرائى نيست. بلى! اولى اين است كه اندكى صبر كنند و تنحنح نمايند و عرض فرج خود را فشار دهند. و عَلَى اى حال رطوبت مشتبه ايشان پاك است و ناقض هم نيست، مادامى كه معلوم نباشد بول بودن آن.
مسأله 1
كسى كه ذَكَر او را بريده باشند، مسح كند آن قدرى را كه موجود است.
مسأله 2
هر گاه كسى نتواند استبراء كند، باز رطوبت مشتبه از او محكوم به نجاست و ناقضيت است.
مسأله 3
لازم نيست كه خود شخص مباشر استبراء خود شود پس كفايت مىكند در ترتب فائده و حصول استحباب، آن كه زوجه يا كنيزش مباشر شود.
مسأله 4
هر گاه رطوبتى خارج شود از شخص نائم كه بعد از بول استبراء نكرده است و غيرى شك كند در اين كه بول است يا نه؟ محكوم به نجاست است. و هم چنين است در غير نائم، پس لازم نيست كه شك كننده، خود شخص بول كننده باشد و طفل صغير نيز مثل كبير است كه رطوبت مشتبه او با سبق استبراء اگر چه غيرى مباشر شده باشد محكوم به طهارت است و الّا نجس است.
مسأله 5
هر گاه بعد از زمانى شك كند در اين كه استبراء كرده يا نه؟ بنا را بر عدم گذارد بلكه اگر چه معتاد به استبراء نيز بوده باشد، بنا بر احوط. و اگر مىداند كه استبراء كرده است لكن نمىداند كه كيفيت معتبره در آن را به عمل آورده است يا نه؟ بنا را بر صحت گذارد.
مسأله 6
كسى كه استبراء نكرده باشد هر گاه شك كند در خروج رطوبت از او، بنا را بر عدم گذارد هر چند ظنّ به خروج داشته باشد مثل اين كه رطوبتى در جامه خود ببيند و نداند كه از كجا است و فحص هم لازم نيست.
مسأله 7
هر گاه بداند كه رطوبت خارجه از او مذى است و نداند كه بول هم از او خارج شده است يا نه؟ محكوم است به پاكى، مگر اين كه بر وجهى باشد كه بر آن موجود خارجى رطوبت مشتبه صدق كند به اين كه نداند اين رطوبت به تمامى مذى است يا مركب از مذى و بول است.
مسأله 8
هر گاه بول كرد و استبراء نكرد و رطوبتى از او خارج شد مردد بين بول و منى، آن را بول قرار دهد و غسل واجب نيست به خلاف اين كه اگر استبراء كرده باشد كه احتياطاً هم وضوء واجب است و هم غسل.
لطفا منتظر باشید ...
