پس سزاوار است از براى شخص متخلّى اين كه طلب كند مكان خلوتى را يا دور شود به قدرى كه كسى او را نبيند. و اين كه موضع مناسبى كه بلند باشد يا زمين سستى باشد از براى بول پيدا كند. و اين كه مقدم دارد پاى چپ را بر پاى راست در وقت داخل شدن در بيت الخلاء و مقدم دارد پاى راست را وقت بيرون آمدن و آن كه سر خود را به پوشاند در وقت قضاء حاجت. و آن كه چيزى مانند عبا يا مثل آن بر سر خود كشد مانند كسى كه حيا مىكند و در وقت كشف عورت، «بسم اللَّه» بگويد تا شيطان نظر به صورت او نكند. و در وقت نشستن، تكيه كند بر پاى چپ و گشاده كند پاى راست را و آن كه استبراء كند به كيفيتى كه گذشت. و آن كه تنحنح كند پيش از استبراء و آن كه بخواند دعاهاى واردهى در آن حال را پس بگويد وقت داخل شدن در بيت الخلاء: اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبِيثِ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ يا بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ الْحافِظِ المُؤدى و اولى آن است كه هر دو را بگويد. و در وقت بيرون آمدن غائط بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى أَطْعَمَنِيهِ طِيْبَاً فِي عافِيةٍ وَ أَخْرَجَهُ خَبِيثاً فِي عافِيَةٍ و چون نظر به غائط افكند بگويد: اللَّهُمَّ ارْزُقْنِى الْحَلالَ وَ جَنِّبْنِىَ الْحَرامَ و در وقت ديدن آب استنجاء و توجه به او بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْماءَ طَهُوراً وَ لَمْ يَجْعَلْهُ نَجِساً و در وقت استنجاء بگويد: اللَّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجِى وَ اعْفِهِ وَ اسْتُرْ عُورَتِى وَ حَرِّمْنِى عَلَى النَّارِ وَ وَفِّقْنِى لِما يُقَرِّبُنِى مِنْكَ يا ذا الْجَلالِ وَ الإِكْرامِ و چون از استنجاء فارغ شود بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ عافانِى مِنَ الْبَلاءِ وَ أَماطَ عَنِّي الأَذى و چون از جاى خود برخاست دست راست را بر شكم بمالد و بگويد: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَرَّفَنِى لَذَّتَهُ وَ أَبْقى فِي جَسَدِى قُوَّتَهُ وَ أَخْرَجَ عَنِّي أَذاهُ يا لَها نِعْمَةٌ، يا لَها نِعْمَةٌ، يا لَها نِعْمَةٌ لا يَقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَها و مستحب است كه استنجاء از غائط را مقدم دارد بر استنجاء از بول و در استنجاء به احجار، اگر به بيش از سه پارچه محتاج شد آن را طاق قرار دهد به اين معنى كه اگر به چهار سنگ يا به چهار پارچهى كهنه پاك شد يكى ديگر زياد كند كه طاق شود و اگر به شش پاك شد نيز، يكى زياد كند و هكذا و اين كه استنجاء و