بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 139نذر هم كرده كه مس مصحف كند و مىخواهد قرآن بخواند و زيارت مشاهد مشرفه نيز بنمايد. پس اگر يك وضوء بگيرد به نيّت جميع كفايت مىكند و امتثال امر تمام آنها را نموده و اگر نيّت يكى از اين غايات را بكند، باز هم كفايت از همه مىكند لكن نسبت به آن غايتى كه به قصد او به جا آورده، امتثال كرده نه نسبت به همه. و نيز اشكالى نيست در اين كه امر در اينجا متعدد است. بلى! اشكال در اين است كه آيا مأمور به نيز متعدد است و كفايت يك وضوء از باب تداخل است يا آن كه مأمور به متعدد نيست؟ بعضى از علما قول اول را اختيار فرمودهاند و گفتهاند: در اين صورت بايد در وقت وضوء گرفتن تعيين كند يكى معين را و الّا باطل است. و بعضى ديگر قول ثانى را اختيار كردهاند و گفتهاند: وضوء متعدد نمىشود و تعدد در امر يا در جهات امر است. و بعضى فرمودهاند كه: به نذر و نحو آن متعدد مىشود. و اين قول قريب است. مثلًا اگر نذر كند كه تا زمان كذا يك وضوء، به قصد قرائت قرآن بگيرد و نيز نذر كند كه يك وضوء به جهت دخول در مسجد بگيرد، در اين صورت دو وضوء فعلًا در ذمهى اوست. پس اگر وضوء بگيرد و از اين دو هيچ يك را معين نكند، هيچ يك واقع نمىشود اگر چه اصل وضوء صحيح است. چون فى حد نفسه از جهت هر يك از كَوْن بر طهارت و قرائت و دخول در مسجد و امثال اينها، مستحب است و امر واقعى دارد و اگر احدهما را معين كند همان واقع مىشود و ديگرى بر ذمه او مىماند.
مسأله 32
هر گاه قبل از دخول وقت كه وضوء واجب نيست، شروع كند در وضوء گرفتن و در اثناء آن وقت داخل شود آن وضوء هم واجب است هم مستحب. هر يك به اعتبار بعضى از آن و اگر خواسته باشد نيّت وجوب و ندب كند نيّت كند اول را بعد از وقت و دوم را پيش از وقت.
مسأله 33
هر گاه شخص بر ذمهى او نماز واجبى باشد، خواه ادا يا قضاء و قصد به جا آوردن آن را فعلًا نداشته باشد پس وضوء بگيرد براى قرائت قرآن، اين وضوء متصف است به وجوب اگر چه داعى بر آن امر وجوبى نبوده پس اگر بخواهد قصد وجوب و ندب كند بايد قصد وجوب وصفى و ندب غائى كند به اين نحو كه بگويد وضوء واجب مىگيرم به
لطفا منتظر باشید ...
