بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 155و حكم آن خواهد آمد كه از براى هر نمازى بايد وضوء بگيرد.
مسأله 10
مسلوس و مبطون بعد از زوال عذر، نمازهاى گذشته ايشان قضاء ندارد لكن اگر در وقت باشد بايد بعد از وضو اعاده كنند.
مسأله 11
كسى كه نذر كرده باشد كه هميشه با وضو باشد اگر مبتلا شد به يكى از مذكورات بايد به قدرى كه حرج نباشد وضو بگيرد و ممكن است كه نذرش منحل شود چنانچه اظهر است.
باب ششم در غسل است
و در آن چند فصل است:
فصل اول در بيان غسلهاى واجبى است
بدان كه غسل واجب هفت است: غسل جنابت و حيض و نفاس و استحاضه و مس ميت و غسل اموات و غسلى كه واجب شود به نذر و نحو آن مثل اين كه نذر كند غسل جمعه يا غسل زيارت را يا زيارت با غسل را. و فرق ما بين نذر زيارت مع الغسل و غسل زيارت، اين است كه در اول زيارت هم واجب مىشود و در ثانى واجب نيست بلكه اگر خواسته باشد زيارت كند واجب است كه غسل كند. و هم چنين است هر گاه نذر كند كه غسل را براى ساير اعمالى كه غسل براى آنها مستحب است.
مسأله 1
بدان كه نذرى كه متعلق است به غسل زيارت و نحو آن بر چند وجه تصوير مىشود: (اول) آن كه نذر كند زيارت با غسل را و در اين صورت اصل منذور زيارت است لكن به كيفيت خاصه. پس اگر ترك زيارت كند بايد كفاره بدهد چنانچه اگر زيارت بكند بدون غسل نيز، بايد كفاره بدهد. (دوم) آن كه نذر كند كه هر وقت زيارت بكند غسل كند براى آن در اين صورت منذور غسل است لكن نه مطلقاً بلكه بشرط آن كه زيارت بكند پس اگر هر دو را ترك كند چيزى بر او نيست و اگر زيارت كند بدون غسل واجب است كفاره بدهد. (سوم) آن كه نذر كند منجّزاً غسل زيارتى بكند در اين صورت نيز منذور غسل است لكن بايد من باب المقدمه زيارت را هم بكند، پس اگر هر دو را ترك كند بايد يك كفاره بدهد و اگر يكى از آن
لطفا منتظر باشید ...
