بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
صفحه‌ى 157و اگر چه علم به آن حاصل نكند. و اگر اين صفات جمع نشد و اگر چه يكى از آنها را فاقد شد، محكوم نيست به منى بودن مگر آن كه علم به آن حاصل شود. و در زن و مريض كفايت مىكند اجتماع دو صفت كه آن شهوت و سستى باشد.
دوم
جماع است اگر چه انزال نشود. و جماع محقق مىشود به ادخال حشفه يا مقدارى از آن از مقطوع الحشفه در قُبُل يا دُبُر، بدون فرق ما بين واطى و موطوء و زن و مرد، صغير و كبير. حى و ميت، به اختيار يا اضطرار. در خواب يا بيدارى حتى اگر حشفهى طفل شير خوارى را داخل كند، هر دو جنب مىشوند. و هم چنين اگر حشفه ميتى را داخل كند يا حشفه خود را بر ميت داخل كند. و احوط در وطى بهائم اگر انزال نشود جمع ما بين غسل و وضوء است اگر مسبوق به حدث اصغر باشد. و وطى در دبر خنثى، موجب جنابت است نه در قُبُل آن، مگر آن كه انزال شود كه واجب است بر فاعل غسل، به جهت انزال به خلاف خنثى. مگر آن كه او نيز انزال كند. و اگر دخول كرد خنثى به مرد يا به زن و انزال او نشد، واجب نيست بر واطى و موطوء غسل كردن. و اگر دخول كرد مردى به خنثى و خنثى دخول كرد به انثى يعنى به زنى، واجب است غسل بر خنثى به خلاف مرد و انثى.
مسأله 1
هر گاه شخص در جامهى خود منى ديد و علم حاصل كرد كه منى خودش است و از براى آن غسل نكرده است، واجب است بر او غسل و بايد اعاده كند يا قضاء كند نمازهايى را كه يقين دارد با آن جنابت كرده است. و اما نمازهايى كه يقين ندارد بلكه احتمال مىدهد كه بعد از آن باشد، واجب نيست قضاء آنها. و اگر در آن منى كه در جامهى خود ديده شك كرد كه آيا از خودش است يا غير او؟ واجب نيست بر او غسل و اگر چه احوط است. خصوصاً در جامهى مختص خود. و اگر بداند كه از خودش است و لكن احتمال بدهد كه از جنابت سابقه باشد كه از جهت آن غسل كرده در اين صورت نيز وجوب غسل معلوم نيست لكن احوط است.
مسأله 2
اگر كسى غسل كرده است و جنب هم شده است و نمىداند اين غسلى كه كرده براى همين جنابت بوده يا غسل را پيش كرده براى جنابتى ديگر؟ واجب است كه غسل كند مگر آن كه
لطفا منتظر باشید ...
